| W tym samym czasie na korwecie przeszukiwano wszelkie możliwe skrytki. Nie było tego dużo, kilka magazynków do broni maszynowej i ręcznej. Po rozdaniu przypadło po jednym magazynku do pistoletu i dwóch do karabinu. Przeszukanie oficera wzbogaciło Combat 125 o nóż i dość dobry pistolet które to otrzymali dwaj członkowie oddziału zajmujący się owym oficerem. Kolejna runda w powietrzu nad okolicami nie odkryła przed nimi położenia zaginionego członka grupy. Cudem było że nikt nie oberwał, Jon miał już sunięta hutę z twarzy na szyję i zdjęty kaptur. Napił się parę łyków alkoholu z manierki, schował ją poczym przyszedł do kabiny pilota i usiadł na drugim wolnym tam miejscu. Rzekł tylko:
-Trudno... leć do miejsca ukrycia pojazdu...
Nie lecieli długo. Jon miał chce zacząć przesłuchiwać tego wyższego ranga żołnierze, jednak wolał to zrobić kiedy już będą bezpieczniejsi na lądzie. Bili już nad miejscem ukrycia pojazdu. Wylądowali, Jon wraz z jednym podwładnym wyszedł na zewnątrz. Ma widok dwóch trupów żołnierzy skomentował:
-Yir mógł tutaj być.
Wnet zobaczył jakiś cień miedzy ruinami i fragment ciała. Nie był pewien czy to jego człowiek. Podwładny przygotował karabin do strzału. Dowódca podniósł jakiś kamyk z ziemi i wystukał nim która sekwencje o poszycie statku. Był to jeden z wielu znaków którymi posługiwał się Combat 125, ten akurat znaczył mniej więcej: To my. Jon czekał na reakcje.
__________________
Otium sine litteris mors est et hominis vivi sepultura. |