| | Historia znacznie wcześniejsza
[Obejmuje czasy dawne oraz ostatnią kampanię rozgrywaną w świecie]
Krótka Historia Bissel
* do ok. 300 WR – kraj plemienny. Plemiona łączą ludzi spokrewnionych rodów. Bardzo częste walki plemienne, rodowe waśnie. Kraina jest łatwym łupem dla najeźdźców z Ket, Keolandii i Veluny, przez co bardzo często pojawiają się tu woje mówiący obcym językiem, grabiący, palący i mordujący co i kogo się da. Niektórzy z najeźdźców osiedlają się podbijając uprzednio co słabsze plemiona, dając początek i przykład feudalnych stosunków. Przywódcy rodów i plemion na ich wzór stają się również pierwszymi panami feudalnymi. Powstają państwa Dorion, Ainor, Gaubanel, Ludeka, Pellak i wiele, wiele innych. Ich władcy toczą między sobą walki, zawierają sojusze i nawiązują pierwsze kontakty polityczne z władcami ościennych państw.
* 302 WR – wojska Keolandii prowadzone przez rycerzy Zakonu Rycerzy Marchii podbijają ziemie Bissel. Większość lokalnych władyków poddając się okupacji znajduje swe miejsce w systemie feudalnym najeźdźcy. Zwierzchnią władzę sprawuje Kapituła Zakonu Rycerzy Marchii, powolna swoją drogą władcy Keolandii. Bissel po raz pierwszy pojawia się w kronikach cywilizowanych państw jako całość – wasal Keolandii, Marchia Zakonna Bissel.
* 350 – 360 WR - wojska Keolandii wkraczają do Bissel w związku z prowadzonymi wojnami z Ket i Veluną. W każdym większym mieście Bissel stacjonuje liczna załoga a ponadto powstają warowne obozy w których zgrupowano większe siły wojów. Prosty lud poddany zostaje nadludzkim obciążeniom by wyżywić stacjonujące armie. Lud zaczyna darzyć „przyjaciół” keolandzkich coraz większą wrogością. Narasta opór, na którego czele stają włodarze zbuntowanych rodów. Wojna zewnętrzna przeradza się w wewnętrzną. Długie i krwawe walki. Ziemia bisselska spływa krwią buntowników.
* Od 360 WR – Bissel ustanowione Księstwem, jego stolicą zostaje warowna twierdza Thornward a pierwszym władcą powolny Keolandii Książe Erian Lurtz. Księstwo Bissel składa hołd lenny Keolandii. Rodowi włodarze stają na czele sfeudalizowanych rodów dając początek rycerstwu Bissel. Wszędzie wyrastają ubogie drewniane kasztele, kamienne wieże i z rzadka większe zameczki, budowane na modłę keolandzką. Krasnoludzcy kamieniarze stają się cenionymi rzemieślnikami i o ich przychylność zabiegają co rozsądniejsze rody.
* 438 WR – Walczące o ograniczenie wpływów Królestwa Keolandii Veluna i Furyonda najeżdżają Bissel. W bitwie na „Kruczym Polu”, w której rycerstwo Bissel dawało mężny odpór najeźdźcy, ginie Anaton Lurtz. Rozbite siły Bissel zostają zmuszone do poddania się. Kwiat rycerstwa Bissel zostaje wzięte do niewoli. Nieliczni uciekinierzy zamykają się w swoich twierdzach niezdolni do oporu. Po dwu miesięcznym oblężeniu, nie doczekawszy odsieczy Keolandzkiej, pada Thorward. Podczas szturmu zostaje zgładzona cała najbliższa rodzina książęca, a także spokrewnieni z Lurtzami Ferlowie. Ci z krewnych rodu książęcego, którym udało się zbiec, opuszczają Bissel wybierając wygnanie od pewnej śmierci. Na tronie zostaje osadzony powolny Furyondzie grabia Tavis Martell. Bissel zostaje ogłoszony marchią Bissel.
* 439-476 WR – stopniowe uniezależnienie się Bissel. Daleka i odgrodzona górami Furyonda zadawala się coroczną daniną oraz 300 konnego rycerstwa, które staje na każde wezwanie.
* 477 WR – Bissel uzyskuje praktycznie niezależność od Furyondy, po ogłoszeniu go Palatynatem. Jest to wynikiem poparcia jakie margrabia Rollo Martell udzielił królowi Furyondy podczas buntu kilku władyków furyondzkich.
* 499 WR – wojska Ket przez rok oblegają Thornward. Po roku, zebrawszy stosowne siły, wsparty kontyngentem z Foryondy i chorągwiami wolnych kondotierów, palatyn Rollo Martell odpiera najeźdźców.
* 500 – 580 WR – okres umacniania się Bissel pomimo licznych najazdów bakluńskich dzikusów z Kat. Za panowania Doriana Martella północno-wschodnia granica Bissel zostaje wzmocniona poprzez budowle sieci małych warowni oddawanych drobnym a bitnym feudałom oraz Rycerzom Zakonnym. Wzrost znaczenia kilku rodów z północy kraju.
* 580 WR – Martwa Wojna. Władający północnym Bissel, doliną Ainoru, Lord Evard Storm staje przeciwko Palatynowi Casterowi z rodu Martellów. Siły zbuntowanego lorda były jednak zbyt słabe i byłby poniósł niechybną klęskę, gdyby nie pakt jaki zawarł z wyklętnikami, władcami umarłych. Przez ten czyn jego armie wsparła horda nieumarłych i potępieńcza armia ruszyła na południe niosąc żagiew wojny Bissel. Część Rycerzy Strażników uznając racje buntownika lub szukając łatwego łupu bądź też przywilejów i zaszczytów, staje po jego stronie. Gniew, stolica Ainoru zostaje ogłoszona stolicą Wolnego Księstwa Ainoru. Ten separatyzm Ainoru jest na rękę północnego sąsiada Bissel, Ket. Państwo to organizuje najemniczą kompanię by siłami kondotierów wesprzeć buntowników. Nim jednak siły te wkroczyły na teren ogarniętego wojną domową kraju hufiec rycerstwa Bissel uderza na Ainor. W bitwach nad Rz. Elenhą, pod Klińcem i wreszcie pod Tymowem siły Wolnego Ainoru zostają rozbite. Sam zaś Książę Evard Storm, korzystając z pomocy kilku przeniewierczych Rycerzy Strażników zbiega górskimi przełęczami do kat. Ci wszyscy, którzy stanęli po jego stronie, mocą dekretu Palatyna Castera Martella zostają wyjęci spod prawa i jako infamisi pod gardłem ścigani. Ziemie Stormów zostają rozdane zasłużonym i wiernym Bissel rycerzom. Jeden z większych podówczas lordów północy, władający bogatą doliną Dorion baron Mirko Barkel, stojący początkowo po stronie Lorda Evarda Storma, w bitwie pod Klińcem uderza od tyłu na odwody Ainoru i tym samym walnie przyczynia się do zwycięstwa Martella. Dzięki temu czynowi zachowuje głowę i ziemie po upadku buntu Storma, lecz tytuł barona Dorion zostaje mu odjęty. Jest to początek waśni pomiędzy domem Barkelów a rodem Vortelli, którego syn, ser Haiko Vortell, za zasługi w wojnie domowej otrzymuje z rąk Palatyna Castera tytuł barona Dorion.
* 584 WR - przebywający na wygnaniu Evard Storm zwraca się do władcy Ket, bejgrafa Zoltana z prośbą o pomoc w odzyskaniu ziemi. Wykorzystując ten pretekst wojska Ket wkraczają do Bissel radośnie witane przez kilka rodów związanych ze Stormami, które po Martwej Wojnie straciły na znaczeniu. Z niewiadomych przyczyn palatyn Walgar Martell, syn palatyna Castera zmarłego rok po Martwej Wojnie, popełnia samobójstwo. Zbrojni Ket oraz bakluńscy wojowie w służbie Stroma podbijają niemal całe Bissel nie ograniczając się do jego północnych części walczących niegdyś pod sztandarem wolnego Ainoru. Lord Evard Storm przyjmuje bakluńskie imie Imran i jako Imran Storm Tendulkar (zdobywca) staje na czele księstwa Bissel, wasala Ket. Książe wprowadza szybko zmiany organizując kraj wg. zwyczai bakluńskich. Budowane są chramy Al'Akbara oraz Xan Yae a także innych, pomniejszych bogów bakluńskiego panteonu. W miejscach gdzie niegdyś stały oerdyjskie świątynie teraz wznoszą się bakluńskie meczety, których kapłani zajęli miejsce wygnanych kapłanów porzuconych bóstw. Książe Imran na czele bakluńskich wojów rozprawia się ze swoimi wrogami w sposób krwawy i okrótny, chcąc odpłacić okrócieństwem za wcześniejsze klęski i upokorzenia. Pozbawiani ziem, zamków i zaszczytów rycerze Bissel opuszczają kraj szukając poparcia dla swoich spraw na pobliskich dworach ościennych władców. Bitniejsi z nich pozostają w kraju i pod nazwą Rycerzy Odnowicieli walczą zbrojnie z bakluńskim najeźdźcą i uzurpatorem. Przebywająca na wygnaniu księżna Kaltin Martell zabiega o poparcie kapłanów Rao, przyjmuje sama tę wiarę i zobowiązuje się do wspierania kościoła po odzyskaniu Bissel. W wyniku tego do Bissel ruszają chorągwie Veluny wspierane przez hufce gnomów Wysokiego Ludu i krsnoludy niechętne bakluńskiemu porządkowi. Wojna, zniszczenie i rozłam narodu. Oblężenia, zgliszcza i pola bitew nawiedzane przez kruki i satada zdziczałych psów. Wojska przeciwników bakluńskiego porządku powoli uzyskują przewagę.
* 587 WR - Na polecenie mułłów bejgraf Zoltan zostaje zamordowany a jego miejsce zajmuje niechetny okupacji Bissel i powolny mułłom bejgraf Nadaid. Wojsko Ket zostaje wycofane z Bissel zachowując jednak władzę nad Thornwardem. Pozbawiony sojusznika książe Imran Storm Tendulkar przegrywa bitwę za bitwą. Wreszcie umyka do swego rodowego Ainoru gdzie zamyka się w Koziej Grani z resztką ocalałych i wiernych baklunów. Początek oblężenia Koziej Grani. Władza w Bissel zostaje zwrócona Radzie Lordów, którzy postanawiają nie obierać nikogo margrabią do czasu nastania pokoju. Rządzą jako Rada Regencka.
* 589 WR - Pokój Thornwardzki. Po odzyskaniu władzy nad całym południowym i centralnym oraz północno-zachodnim Biisel Rada Regencka, po naciskach ze strony Veluny oraz odzyskujących pozycję Rycerzy Strażników, zawiera pokój na bardzo niekorzystnych warunkach. Bissel rezygnuje z ziem na północ od Przesmyku Głogowego Lasu na rzecz Ket (są to tereny północno-wschodniego Bissel, żyzne ziemie i ważny szlak handlowy). Thornward, dawna stolica kraju, zostaje uznany wolnym miastem rządzonym przez Radę Ambasadorów (Ket, Veluny, Gran i Bissel). Ket rezygnuje z wszelkich roszczeń i praw do pozostałych ziem Bissel. Kozia Grań pada, ale wśród schwytanych obrońców nie ma zdrajcy Imrana Storma.
* 590 WR - Pogrom bakluńskiej ludności. Niezadowoleni z pokoju, lat okupacji oraz najazdów, głodni i biedni bisselczycy niszczą świątynie o domy bakluńskie. Nieliczni baklunowie unoszą głowy. Rycerze Strażnicy oraz Rycerze Odnowiciele wspierają te działania. Niektóre rody szlacheckie również. Wracający z Thornwardu członkowie Rady Regenckiej ustanawiają Pellak stolicą Księstwa Bissel. Dawny przywódca Rycerzy Odnowicieli, ser Lorangin Kollman, zostaje obrany i ogłoszony Księciem Bissel. Rzeczony Lorangin jest bratem komtura Mortena Kollmana, stojącego na czele bisselskich Rycerzy Strażników. Rycerze Strażnicy w zamian za zasługi w walce o wyzwolenie Bissel otrzymują liczne nadania na północno-wschodniej granicy. Jako, że są to dawne ziemie zwolenników Storma, słychać czasem nieśmiałe głosy, że nadania są niesłuszne, niesprawiedliwe do zasług i ogólnie kumoterskie. Rozpoczynają się również negocjacje w sprawie połączenia dwóch zakonów. Pojawia się również problem Auran. Rycerze Auranie, byli zakonem stworzonym z nadania Lorda Evarda Storma, lecz we wszystkich wojnach stawali przeciw niemu i dzięki temu zachowali swoje niewielkie ziemie. Teraz jako trzeci zakon rycerski, w nowym Bissel szukają szansy na poszerzenie swoich wpływów. Do kraju powracają ci, którzy uciekli przed bakluńskim najazdem. Paradoksalnie najbogatrzą częścią kraju okazują się ziemie rodowe Stormów - dolina Ainoru. Stormowie, ich krewni oraz popierające ich rody możnych zostają wyjęci spod prawa a ich ziemie zagrabione i oddane wiernym sprawie Bissel rodom. Wśród tych ostatnich trudno znaleźć taki, który by nie miał kogoś z rodu wśród Strażników. Nieliczni bakluni oraz dawni poplecznicy Storma uciekają lub żyją w niedostępnych miejscach, gdzieś poza granicami jesli nie Bissel to z pewnością prawa. Bissel zaś wkracza w nową erę.
__________________
Bielon "Bielon" Bielon |