| Srebro
-Stójcie Panie! Imieniem Jaśnie Wielmożnego Księcia, Simona Malahaja II zatrzymuję was i waszych kompanów w przystani!
Kurwaaa!
Srebro mało nie wyzionął ducha, gdy zobaczył ubranego na czarno osobnika, i zbladł już totalnie, gdy nieznajomy 'zatrzymał ich w przystani w imieniu Jaśnie Wielmożnego sratata'. Można powiedzieć, że blondyn był przewrażliwiony - ale gdybyś ty miał tyle na sumieniu, co on, też czułbyś się nieswojo, gdy ktoś zatrzymuje cię w imieniu tego czy tamtego wielmoży.
Bogom dzięki, chodziło tylko o jakąś zarazę. Nic specjalnego. Srebro odetchnął z ulgą i z uśmiechem klepnął Buta po plecach.
-No, panowie, długo chcecie się tu jeszcze kisić? Nieczęsto się zdarza, żeby wyprawiali do nas posłańca z zaproszeniem do karczmy, nim jeszcze stopa dotknie suchej ziemi- Zarechotał, rozbawiony własnym żartem, i zważył po płaszczem ciężki worek łupów zdartych z piratów. Piękny, zdobyczny kordelas Ślepego w zdobionej pochwie wisiał mu z drugiego boku, dla przeciwwagi. Ni chybi, był w dobrym humorze i coś tak błahego jak zaraza nie mogło mu go zepsuć. Obłowił się na parę miesięcy do przodu i nie pozostało mu nic innego, jak osiąść gdzieś na jakiś czas i wydać oszczędności. A Brzeg idealnie się do tego nadawał, będąc największym miastem w calutkiej Senecji.
Ale Srebro miał też inne powody, by pchać się w paszczę zarazy. Miasto dotknięte plagą to ostatnie na świecie miejsce, gdzie będą szukać go tropiciele Trzech Palców, albo funkcjonariusze narządów prawa. Przy odrobinie szczęścia uda mu się nawet rozpuścić plotkę, że zginął od choroby, a jego ciało wrzucono na jakiś grupowy stos. To byłby koniec jego kłopotów na dłuższy czas! Nie ma co czekać na lepszą okazję, jak dają to brać, a jak biją, to uciekać.
__________________
"Uproczywe[sic] niestosowanie się do zaleceń Obsługi" |