| - Niechaj pojmani ruszą w stronę ostatniego zabudowania, w stronę chaty, którą widzę na krańcu wsi. My zaś ruszymy równolegle z dwoma wozami, na wypadek gdyby ostrzelać nas chciano. Gdy do jeńców dotrzem zostawim i te dwa a sami w las się udamy – taką to propozycję ja bym im złożył, jeśli Waszmościowie lepszych nie mają, to ją złożę. Lada moment walka się zacznie, więc na próżno szukać sposobów powolnej wymiany, targu trzeba dobić szybko, a któż nam broni po dokonanej wymianie na nowo walkę rozpocząć?
Tego w układać zastrzec więc nie wolno, co by na stratę honoru się nie narazić.
Mariusz skrzyżował ramiona, trapił się nieco sytuacją a czas gonił do działania, cieszył się jednak, że nie na nim ciążyła odpowiedzialność za decyzję. |