Azyl
„Przybytek Pieśni”
-
Wiem za mało, by potwierdzić lub zaszczepić... to jest zaprzeczyć. - Najwyraźniej słowa slaada o wybuchających istotach mocno gnomem wstrząsnęły, czemu zresztą dał wyraz mówiąc dalej -
Na litość, nigdy nie słyszałem o kimś okrutnym na tyle, by to komukolwiek próbować zaszczepić coś tak niebezpiecznego. Mam za mało doświadczenia w dziedzinie magii. Wiem jedynie, że taka substancja istnieje, i mniej więcej jak ona wygląda. W moim świecie ta substancja leży u podstaw wszystkich magicznych efektów i bez niej nie istniałaby żadna magia. Kiedy wróżyłem... Co to ma wspólnego ze mną? Nie ze mną. Z nami. Nie poczuliście? Aż ciarki mnie przeszły, jak poczułem. Przy takim natężeniu zaklęć nawet ktoś tak okaleczony jak ja może zauważyć pewne rzeczy. Przywódca drugiej grupy, tych, co pojawili się na dwadzieścia, używał magicznego ognia. Cały czas. Naprawdę nie poczuliście?
Normalna istota rozglądała by się pewnie po obecnych w zdumieniu,
Learion raczej nasłuchiwał reakcji. Dopiero po chwili dodał, zamyślony, mrucząc pod nosem:
-
Cóż, może mi się tylko wydawało po tym nieudanym wróżeniu. Skoro nic nie poczuliście...