| Shar'hul nagle poczuł uczucie, które towarzyszyło mu przez większość czasu spędzonego w Kalimdorze. Uczucie, które mówiło mu "nie jesteś tu mile widziany".
*Pieprzyć to...* pomyślał. Nie miał zamiaru dać się stąd wypędzić. Prawda - nie chciał tu być, lecz nie oznacza to że odejdzie przymuszony. Był w końcu orkiem i miał swoją dumę.
Mimo wszystko... Shar'hul nie był też głupi i nie chciał się wystawiać na niepotrzebne niebezpieczeństwo. Spojrzał z ukosa na "towarzyszy" - człowieka i nocnego elfa zastanawiając się ile oni go obchodzą.
Stwierdził, że nie zna tak niskiej liczby żeby to opisać w jakiejkolwiek skali.
*Więc może działać samemu?*, pomyślał. *Nie... To by zmniejszyło moje szanse na przetrwanie... Co by zrobił Thrall na moim miejscu?* spytał sam siebie. Westchnął ciężko kiedy "wymyślił" odpowiedź.
Thrall zapewne współpracowałby ze wszystkimi trzema "osobnikami" ponieważ wszystkim czterem by się to opłacało. Tak też postanowił zrobić Shar'hul, jednak...
Jego rozmyślania zostały zakłucone przez hałaśliwego krasnoluda, który właśnie wrócił na plażę z jedną ręką trzymaną z tyłu i pod dziwnym kątem.
- Czy ktoś mógłby mi nastawić rękę? - zapytał bezceremonialnie krasnolud.
Shar'hul zaśmiał się.
- Cóż to krasnoludzie, poszedłeś do lasu rozładować emocje na pewnym drzewie, a ono ci się odpłaciło? - przestał się śmiać. Ork bardzo nie lubił, kiedy ktoś nie szanował natury.
- No dobra, jeśli chcesz żeby ktokolwiek nastawił ci tą rękę to musisz zdjąć swoją zbroję. - ork poczekał aż krasnolud ją ściągnie (jeśli ściągnie), po czym dodał. - To może trochę zaboleć. - I pewnym ruchem ręką nastawił krasnoludowi rękę. |