| Mablung patrzył za odchodzącym krasnoludem. Nie patrzył jednak na niego. Patrzył na drzewa. Czuł od nich niechęc, obcość. To nie były spokojne, mądre duchy Aschenval.
"Pójść brzegiem, dobry pomysł. Gorzej jeżeli nie znajdziemy żadnej rzeki. "
Gdy krasnolud wrócił, patrzył ze spokojem jak ork nastawia mu rękę. Gdy to się stało podchodzi do krasnoluda i powiedział mu na ucho:
- Nie wiem co ci się stało, ale mam wrażenie, że ten las nas nie chce. Powinnyśmy uważać. - następnie głośniej dodał.
- Powinnyśmy już ruszać. Nie wiadomo kiedy dotrzemy do jakieś osady a przydało by się znaleźć jakieś pożywienie i coś do picia
__________________
you will never walk alone |