| Wraz z Twoim odejściem ... nadchodzi zima ...
Śpiewają o tym ptaki na okiennym parapecie,
Przemarznięte gołębie szukające okruchów chleba,
Kruki na poczerniałych gałązkach brzóz,
Którym kora od mrozu popękała.
Gile smakujące ostatnie purpurowe owoce jarzębin
Razem z innymi krzyczą, że
Wraz z Twoim odejściem ... nadchodzi zima ...
Jesienny Pan już udał się za morze,
A wraz z nim rude wiewiórki
Skrzętnie gromadzące orzeszki na drogę
I jeże i susełki i lisy drapieżne.
Wszystko w zaświaty umknęło pustkę zostawiając.
Tylko władca gór – niedźwiedź
Przed pójściem do gawry ukrytej
Spogląda na swe królestwo z urwiska i ryczy basem, że
Wraz z Twoim odejściem ... nadchodzi zima ...
W małym, leśnym strumyczku fala do fali śpiewa,
Głosem jak dzwonki srebrzystym,
Ostatnią jesienną piosenkę,
Którą w pół tonu przerywa ... biały oddech.
Mroźny wiatr ponurym spojrzeniem
Świat cały w skałę o dziwaczną przemienia,
Co głosu nie mogąc wydobyć myśli tylko, że
Wraz z Twoim odejściem ... nadchodzi zima ...
Dwa elfy siedzące za zimnym piecem
Na krzesłach rzeźbionych z kasztanów
Na stół z pudełka zapałek rzucają liściane karty.
Sypią się serca i dzwonki obok kubeczków z żołędzi,
W których została resztka złocistego wina,
Parę kropli, by rozgrzać zziębnięte serca i dusze.
A elfy bladymi rękami karty na stół przekładają
Szepcząc cichymi głosami, że
Wraz z Twoim odejściem ... nadchodzi zima ...
I tylko świerszcz, który elfom
Na skrzypkach melodie przygrywa
Wydobywa spod smyka słodką pieśń o tym, że
Wraz z Twoim powrotem ... nadejdzie wiosna ... |