lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post - Sesja (Warhammer II edycja) Przynieście mi głowę Guido le Beau.

Kud*aty · 30-01-2008, 00:46

Kerwyn

Kerwyn poprawił lutnię przewieszoną przez plecy oraz lepiej dopiął pas, do którego miał przypiętą pochwę od miecza. Nie robił tego dlatego, by móc w razie potrzeby szybciej wyciągnąć broń, by się lepiej prezentowała lub by lutnia się nie poobijała. Chciał by zwrócono uwagę na te nieodzowne elementy jego ubioru, które mogą o ni świadczyć wiele. Lutnię zawsze miał przy sobie. Powód był jeden - ten człowiek kochał muzykę, a jeszcze bardziej muzykę tworzoną przez siebie. Ten idiota wolałby ruszyć na wyprawę mającą na celu zabicie kilka troli wraz ze swym instrumentem niż mieczem (który i tak gówno by mu dał w tym przypadku), ponieważ jak on to mawiał "Lepsza lutnia jest niż miecz. Mieczem tylko możesz siec. Z lutnią lepiej mi jest biec." Niektórzy po dziś dzień nie mogą się domyślić sensu tych słów. Miecz nosił tylko dla urozmaicenia swojego wyglądu dlatego rzadko po niego sięgał. Miał on również podkreślić zawadiacką postawę barda. Po kilku chwilach młodzian ruszył swym jakże dostojnym krokiem w stronę „nowych” towarzyszy. Krok ten nie przypominał stylu w jakim poruszała się bardzo zamożna szlachta. Miał on podkreślić szacunek barda do własnego siebie, do własnej twórczości oraz pokazać, iż nie jest byle jakim chłopem, który na wieść, że za jakiegoś banitę jest przewidziana nagroda rzuca wszystko by tylko zwiększyć ciężar swojej sakwy. Oczywiście nie myślał w ten sposób o „nowych”. Po chwili zbliżył się do Nikołaja, który zdążył już zagadać do tych awanturników. Kerwyn stanął obok niego i widząc odzianego w piękną błyszczącą zbroję wojownika, który na pierwszy rzut oka wydawał się być jakimś wędrownym rycerzem sądząc chociażby po nienagannej postawie rzekł: Witaj miłościwy Panie. Nazywam się Kerwyn Nathkan i jestem zaszczycony mogąc uczestniczyć wraz z Tobą w tej jakże szlachetnej wyprawie mającej na celu pozbawienie życia niejakiego nikczemnika Guido le Beau. Mam nadzieję, że me skromne umiejętności przydadzą się tak wielkiej osobistości. Powtórzę raz jeszcze będzie mi bardzo miło podróżować z Tobą i Twymi sługami. Jedno krótkie spojrzenie na wysokiego człowieka ubranego w brązową kurtkę powiedziało muzykowi iż nie są to słudzy owego rycerza. Na krasnoluda wolał nie patrzeć. Chciał mieć gacie suche i w tym miejscu co trzeba, a poza tym wolałby nie widzieć nadlatującego obusiecznego topora. Niziołek nie wydawał mu się zbyt groźny, ale wolał być przezorny i nie lekceważyć nikogo. Wybaczą Panowie moją omyłkę, aczkolwiek jestem tylko człowiekiem a rzeczą ludzką jest się mylić powiedział czym prędzej. Stawiam za to kolejkę czegoś mocniejszego dodał uśmiechając się serdecznie do wszystkich i ukazując wszystkie bielutkie i równe zęby. Ty krasnoludzie zapewne wiesz gdzie można tu dostać jakiś mocny trunek, prawda? Poczekają panowie, my z Nikim yyy z Nikołajem poprawił się uśmiechając się jeszcze szerzej tylko się zaopatrzymy i możemy ruszać. Dosłownie 5 minutek. Nie damy na siebie długo czekać… Po zakupieniu gardłogrzmota u kowala i zaopatrzeniu się w jadło i napitek oraz podstawowe rzeczy do podróży (tj: lampa z oliwą, koc, fajka i zapas tytoniu) Kerwyn był gotowy do drogi.

30-01-2008, 00:46	#81
Kud*aty Reputacja: 1	Kerwyn Kerwyn poprawił lutnię przewieszoną przez plecy oraz lepiej dopiął pas, do którego miał przypiętą pochwę od miecza. Nie robił tego dlatego, by móc w razie potrzeby szybciej wyciągnąć broń, by się lepiej prezentowała lub by lutnia się nie poobijała. Chciał by zwrócono uwagę na te nieodzowne elementy jego ubioru, które mogą o ni świadczyć wiele. Lutnię zawsze miał przy sobie. Powód był jeden - ten człowiek kochał muzykę, a jeszcze bardziej muzykę tworzoną przez siebie. Ten idiota wolałby ruszyć na wyprawę mającą na celu zabicie kilka troli wraz ze swym instrumentem niż mieczem (który i tak gówno by mu dał w tym przypadku), ponieważ jak on to mawiał "Lepsza lutnia jest niż miecz. Mieczem tylko możesz siec. Z lutnią lepiej mi jest biec." Niektórzy po dziś dzień nie mogą się domyślić sensu tych słów. Miecz nosił tylko dla urozmaicenia swojego wyglądu dlatego rzadko po niego sięgał. Miał on również podkreślić zawadiacką postawę barda. Po kilku chwilach młodzian ruszył swym jakże dostojnym krokiem w stronę „nowych” towarzyszy. Krok ten nie przypominał stylu w jakim poruszała się bardzo zamożna szlachta. Miał on podkreślić szacunek barda do własnego siebie, do własnej twórczości oraz pokazać, iż nie jest byle jakim chłopem, który na wieść, że za jakiegoś banitę jest przewidziana nagroda rzuca wszystko by tylko zwiększyć ciężar swojej sakwy. Oczywiście nie myślał w ten sposób o „nowych”. Po chwili zbliżył się do Nikołaja, który zdążył już zagadać do tych awanturników. Kerwyn stanął obok niego i widząc odzianego w piękną błyszczącą zbroję wojownika, który na pierwszy rzut oka wydawał się być jakimś wędrownym rycerzem sądząc chociażby po nienagannej postawie rzekł: Witaj miłościwy Panie. Nazywam się Kerwyn Nathkan i jestem zaszczycony mogąc uczestniczyć wraz z Tobą w tej jakże szlachetnej wyprawie mającej na celu pozbawienie życia niejakiego nikczemnika Guido le Beau. Mam nadzieję, że me skromne umiejętności przydadzą się tak wielkiej osobistości. Powtórzę raz jeszcze będzie mi bardzo miło podróżować z Tobą i Twymi sługami. Jedno krótkie spojrzenie na wysokiego człowieka ubranego w brązową kurtkę powiedziało muzykowi iż nie są to słudzy owego rycerza. Na krasnoluda wolał nie patrzeć. Chciał mieć gacie suche i w tym miejscu co trzeba, a poza tym wolałby nie widzieć nadlatującego obusiecznego topora. Niziołek nie wydawał mu się zbyt groźny, ale wolał być przezorny i nie lekceważyć nikogo. Wybaczą Panowie moją omyłkę, aczkolwiek jestem tylko człowiekiem a rzeczą ludzką jest się mylić powiedział czym prędzej. Stawiam za to kolejkę czegoś mocniejszego dodał uśmiechając się serdecznie do wszystkich i ukazując wszystkie bielutkie i równe zęby. Ty krasnoludzie zapewne wiesz gdzie można tu dostać jakiś mocny trunek, prawda? Poczekają panowie, my z Nikim yyy z Nikołajem poprawił się uśmiechając się jeszcze szerzej tylko się zaopatrzymy i możemy ruszać. Dosłownie 5 minutek. Nie damy na siebie długo czekać… Po zakupieniu gardłogrzmota u kowala i zaopatrzeniu się w jadło i napitek oraz podstawowe rzeczy do podróży (tj: lampa z oliwą, koc, fajka i zapas tytoniu) Kerwyn był gotowy do drogi. __________________ Nie-Kud*aty, ale ciągle z metalu...