Albrecht przysłuchał się słowom Assasina. Trochę się na nie obraził, ale w duszy przyznał mu rację. Już raz go złapali. Za drugim razem mogą go po prostu zabić. Z radością oddał lejce w bardziej doświadczone ręce. Zaczął dmuchać na swoje dłonie chcąc je rozgrzać. Nie dość, że było zimno to od powożenia pojawiło mu się już kilka bolesnych bąbli. Ręce Albrechta były przyzwyczajone do pióra i kartek papieru, a nie do powożenia. Ktoś jednak musiał zapewnić im jakąś drogę ucieczki.
Gdy dotarli do karczmy, klecha szybko zeskoczył z wozu chcąc ogrzać się przy blasku ognia w środku. Nagle zatrzymał się i przyłożył rękę do ust, powstrzymując odruch wymiotny. Odwrócił głowę i stanął za ścianą, cały blady i czujący podchodzący coraz wyżej żołądek. Słyszał historię o zmasakrowanych ciałach, ale po raz pierwszy widział je na własne oczy i żaden opis, choćby napisany mistrzem pióra, nie przygotował by go na to co zobaczył. Gdy już trochę się uspokoił, wrócił do swoich towarzyszy. Starał się nie patrzeć na zmasakrowane ciało, by nie zemdleć, tylko rozglądał się dookoła w poszukiwaniu śladów. Coś co zamieniło człowieka w kawałek mięsa musiało być niezwykle silne i dosłownie olbrzymię. Prawdopodobnie miało długie kły którymi wyssało krew z nieszczęśnika. Co znaczy, że jednym kłapnięciem może być w stanie oderwać nawet głowę. Patrzac na dziurę w brzuchu Albrecht doszedł także do wniosku, że stwór posiadał także niezwykle ostre pazury. Klechta starał sobie przypomnieć czy kiedykolwiek czytał albo słyszał o takim stworze w jakiś przekładach ludowych. Mówi się że zawierają one odrobinę prawdy. Może nie tylko odrobinę
Rzut za odporność ( żołądka
)
rzut za spostrzegawczość
rzut za wiedze