NIEMIECKIE ULTIMATUM
W reakcji na śmierć Franza von Papena władze niemieckie złożyły na ręce Austriackiego ambasadora w Berlinie ultimatum. Kanclerz Rzeszy, Adolf Hitler, domaga się w nim amnestii dla austriackich nazistów, jak również natychmiastowego wprowadzenia wspólnej waluty, polityki celnej oraz unii gospodarczej między oboma krajami. Ponadto Kanclerz Hitler żąda, aby w perspektywie najbliższych czterech miesięcy odbył się plebiscyt mający zdecydować o całkowitej inkorporacji Austrii do Rzeszy Niemieckiej. Dotychczas książę Starhemberg nie wystosował oficjalnej odpowiedzi Termin ultimatum upływa za dwa tygodnie. Komentatorzy wskazują, że Austria nie dysponuje siłą militarną wystarczającą do odparcia ataku ze strony Rzeszy Niemieckiej.
– wycinek z prasy codziennej z dnia 25tego lutego 1938 roku
Wilno, 2 marzec 1938
Drewniane drzwi pokryty złuszczoną białą farbą najpierw uchyliły się lekko, a chwilę później otwarły na oścież. Bruhl, w tej samej co zawsze sfatygowanej, ale utrzymanej w nienagannej czystości marynarce, zaprosił Krystiana do środka małego mieszkania. Większą część pokoju zajmował fortepian, najwyraźniej służący również jako stół, gdyż Bruhl położył na nim talerz z zalewajką. Niemiecki informator podał porucznikowi Bałewiczowi taboret i powiedział po polsku:
– Siadaj. Przyszedłeś w mundurze. Musiało stać się coś bardzo ważnego. Mów. – Tak. Polacy złapali Duerra. – na twarzy Bruhla pojawił się grymas zdziwienia.
– Czy to pewna informacja? Jak to się stało? – Nie znam szczegółów zatrzymania. Ale nie dalej jak godzinę temu na własne oczy widziałem go w polskiej celi . Jutro planują go przewieźć do Warszawy. „Dwójka” wyznaczyła mnie, bym zajął się rozpracowaniem siatki związanej z majorem Drozdowskim. Bruhl, jeśli mam pomóc tym agentom muszę znać ich nazwiska i adresy.
Niemiecki informator wyraźnie się zawahał, ale po chwili odpowiedział:
– Jeden z najlepszych szpiegów Abwehry i do tego nasz główny koordynator w Polsce północnej. „Dwójka” miała niebywałe szczęście, że udało im się go zdybać. Cholera, on osobiście zna więcej szpiegów w Polsce, niż ja znam kryptonimów. – Bruhl, do rzeczy, nazwiska i kontakty. – Bałejewicz odruchowo spojrzał w okno. Bruhl nerwowo skierował wzrok w to samo miejsce.
– Wiem o trzech agentach, których Duerr ostatnio wprowadził do Polski. Zapamiętaj dokładnie. – porucznik Bałajewicz z doświadczenia wiedział, że zapisanie tych informacji niosło za sobą zbyt duże ryzyko
– Antoni Niewczyk. Kryptonim „Kellner”. Kapitanat portu w Gdyni. Jan Terlecki. – porucznik znał to nazwisko, dzięki niemu uzyskał dostęp do grupy inżynierów projektujących czołgi 7-TP
– Kryptonim „Hermann” . Wykładowca na uniwersytecie Batorego. Marian Widacki. Kryptonim „Ulanen”. Co do lokalizacji nie mam aktualnych danych, ale to zapewne jest urząd pocztowy w Grodnie. Pozostali zakonspirowali się już na tyle głęboko, że nie mam o nich informacji. Wyznaczono im inne kontakty i innych pośredników. Ewidentnie trzeba przekazać wiadomości do Berlina. Niech postanowią których szpiegów odwołać, których poświęcić, a których zaryzykować. Chyba, że widzisz inną możliwość załatwienia problemu Duerra?