| Doren w ciszy wysłuchał wywodu Akrilla. Usilne zapewnienia pracodawcy nie przekonały go. Wręcz przeciwnie - teraz był niemal pewien, że Akrill ma dla nich niezbyt miła niespodziankę. I zdziwiony stwierdził, że odczuwa delikatnie podniecenie na myśl o wyprawie. Chyba czas ruszyć w drogę. Beriand zdawał się być tego samego zdania, gdyż rzekł do pozostałych:
- Tak więc ruszam. Najlepiej- osobno.
Gdy przyjaciel zniknął wśród drzew Doren wstał i zwrócił się do Karhedryna i Morgula:
- Ja tez już pójdę, im wcześniej tym lepiej.
Skinął im na pożegnanie głową i wszedł do chatki. Przymocował bukłaki i sztylet do paska. Rzucił ostatnie spojrzenie na ubogie wnętrze i wyszedł na zewnątrz kierując się ku granicy lasu.
Gdy niemal dotarł do ściany drzew pomyślał nagle o ojcu. Tak dawno nie myślał o Torenie.
Może powinienem zobaczyć sie z nim przed wyprawą? Jednak w tym samym momencie przypomniał sobie ogromne upokorzenie jakie odczuwał, gdy Toren ze łzami wyznał mu co popełnił.
Doren zacisnął pięści i przyspieszył kroku, zdecydowany zapomnieć o chwili słabości.
Po kilkunastu krokach zniknął w ciemności drzew.
__________________
Touhdouny bi dafa eyneik
Farehny w gouli ana rageaa
Halely dounyaya |