| Aurora
Od razu poczuła, że będzie ciężko. Ernie nie należał chyba do ludzi opanowanych. (Ludzi? Muszę sprawdzić jego aurę... Granatowa.. a może fioletowa? W każdym razie blada jak wampir, he he.) Spojrzała na pozostałe dwie osoby znajdujące się przy stoliku. Wydawały się dość zmęczone i mimo wszystko lekko zrezygnowane. Umysł Aurory wrzeszczał do niej "Daj sobie spokój!! Poczekaj do następnej nocy!! Odpocznij.." Ehh.. Ehmm. Ernie, tak? Witajcie -zwróciła się do tamtych dwojga. Po czym zwróciła się znów, nieco zakłopotana, do Erniego. Niee przerywam? Słuchaj.. Potrzebuję pomocy, to znaczy -ehem- chodzi o tę nieszczęsną pizzerię i wydaje mi się, żee.. sprawa bardzo cię tego, no.. zajmuje.. I pewnie wiesz.. coś.. na ten temat. Nagle coś się zmieniło i Aurora spojrzała na Erniego inaczej. Przestała się jąkać. Skrzywienie? Cholera. Idę z tobą i nie słucham sprzeciwów. Dzielisz się ze mną każdą informacją. Działamy z tej samej ręki. Chcesz, to zadzwoń i sprawdź. Mrugnęła porozumiewawczo do Waltera i Angeli. Po czym usiadła i, wyjąwszy uprzednio z kieszeni grzebień, zaczęła rozczesywać włosy. Za dużo gadam, pomyślała czekając na reakcję pozostałych.
__________________
- Dlaczego nie wolno mi kłamać? (..) Dlaczego tylko ja mam być prawdomówna? Wujek nie myśli, że to jest wystawianie się na cel? Jasne jest chyba, że jeśli ktoś tu oberwie, to nie ci, którzy kłamią, tylko ja.
- (..) Tu nie o to chodzi, kto oberwie. Tu chodzi o to, żebyś nie dołączyła do ich stada. |