| Aurora
Co?! Nie udało jej się pohamować wykrzyknika. Zgłupiał nagle czy ma to od dawna? Posłuchaj -powiedziała już szeptem - Widzę, że chcesz rozwiązać sprawę jak najszybciej i za pomocą wszelkich środków.. Ale, do jasnej żarówy, nie możesz przemieniać ot tak sobie kogo tylko chcesz! Musisz się z tym udać do Starszego, bo jeśli Książe się dowie.. Zrobiła wymowny gest palcem przy szyi. Nie słyszałeś nigdy o trzodzie? Cholera.. sama nie wiem jak to rozegrać. Ale ona sama się domyśli, że nie ma żartów i dotrzyma tajemnicy. Spojrzała Erniemu w oczy. Zastanów się trzy razy, zanim zrobisz coś takiego. To zobowiązuje. Bardzo. A teraz wracajmy do nich. Poklepała rozmówcę przyjacielsko po ramieniu. A tak poza tym to jestem Aurora. Nie nazywaj mnie "koleżanką". Wróciła do stolika. Usiadła obok Waltera i odwróciła się do niego. Wiem, jak to wszystko wygląda, mnie też śmieszy to, co tu wyprawiamy. Ale to dla mnie bardzo ważne, żeby schwytać tego kogoś.. Inaczej biegałabym za nim sama.. Myślę mimo wszystko, że jest nas już za dużo i plakaty są zbędne. Puściła do niego oko, uśmiechnęła się koleżeńsko, a zaraz potem z zakłopotaniem. Gdzie ja mam głowę.. Aurora. Wyciągnęła rękę. Proszę o wyrozumiałość dla naszej dezorganizacji. Spojrzała na Erniego. Nie opuszczaj nas jeszcze. Napijesz się czegoś?
__________________
- Dlaczego nie wolno mi kłamać? (..) Dlaczego tylko ja mam być prawdomówna? Wujek nie myśli, że to jest wystawianie się na cel? Jasne jest chyba, że jeśli ktoś tu oberwie, to nie ci, którzy kłamią, tylko ja.
- (..) Tu nie o to chodzi, kto oberwie. Tu chodzi o to, żebyś nie dołączyła do ich stada. |