| Gdy znaleźli się już na najwyższym piętrze budynku po ciele Aleksa nadal przechodziły ciarki. Podróż poprzez podłogi nie jest czymś zwyczajnym jak chociażby wyjście po bułki, choć dla niego i to jest czymś nierealnym, i nie wiedział do końca czy to uczucie na skórze to efekt samego przemieszczania się czy uchodzące z niego zdenerwowanie związane z niepewnością powodzenia lotu. Sama podróż była trochę jak jazda szybką windą.
Wszystko co widział było dla niego czymś nowym nigdy nie był w tej części budynku, a nawet jeśli miałby ku temu okazje to i tak by tego nie mógł zobaczyć. Jak wiele tracił do tej pory będąc niewidomym.
Dostali się do pokoju jakiegoś chłopca. Po zwisającym z sufitu modelu można było przypuszczać, że jego pasją jest lotnictwo. Chłopiec spał spokojnie. Niedaleko od łóżka stał wózek inwalidzki. Że też okrutny los dotyka także dzieci. "Świat jest niesprawiedliwy" - pomyślał Aleks. Patrząc na śpiącego Pawła nigdy by się nie domyślił, że dręczą go jakieś koszmary. Wyglądał raczej jakby śniło mu się coś bardzo przyjemnego. Aleks zdążył już zapomnieć jak to jest mieć kilkanaście lat i o czym wtedy się śni, o czym się marzy. Może zapomniał, a może po prostu nie chciał pamiętać tego okresu swojego życia.
Nie mógł uwierzyć, że to właśnie w śnie tego chłopca zaraz się znajdzie wraz z współtowarzyszkami. Czemu złe demony atakują właśnie sny tego chłopca? Nie pozostawało nic innego jak tylko czekać na otwarcie bram do snu przez Kassyndrę i rozpoczęcie ich pierwszej misji mającej oczyścić świat ze zła.
__________________
7 lat i 16 dni poza forum, ale nareszcie wróciłem. Pozdrowienia dla tych, którzy jeszcze mnie pamiętają :) |