| Między nimi podążał młody, przystojny Rohirrim o krótkich brązowych włosach. Miał niebieskie oczy i lekki zarost. Średniego wzrostu jak na człowieka, za to dobrze zbudowany i zapewne dość silny. Odziany był w dość lekkie i przewiewne ubranie, ciemno zielona koszula, brązowe spodnie. U pasa miał miecz. Zdawało się jakby nie chętnie rozstawał się z koniem i resztą ekwipunku, zbroją i tarczą. Choć wiedział ze jest wśród przyjaciół i nie ma się czego obawiać. Kroczył pewnie w wskazanym kierunku nie wiedząc czego się spodziewać. Elfy, pierwszy raz takie spotyka. Słyszał o nich różne rzeczy, teraz ma okazję przekonać się na ile one są prawdziwe. Jednak zastanawiał się również po co ta narada, Gandalf mimo iż go tu sprowadził nie powiedział mu czego ma się spodziewać. Patrząc po innych idących razem z nim domyślił się ze zjechali tu z różnych odległych ziem, też na naradę. Co może być jej celem? Miejsce narady, dom w której miała się odbyć znajdował się na wzgórzu. Więc chwila upłynęła nim dotarli na miejsce. Goran zaczynał już tęsknić za sowią krainą. Nigdy nie przypuszczał że będzie zmuszony wyruszać na tak daleką wyprawę, w dodatku sam. Zostawił swych przyjaciół bez wyjaśnienia, nie wiedział jak przyjmą go po powrocie. Nie wiedział nawet kiedy wróci. Starał się odegnać te myśli by na naradzie myśleć i działać rozważnie. Gdy stał już u drzwi zatrzymał się, spojrzał po wchodzących na naradę ludziach, elfach a także krasnoludach. Jeden z przechodzących obok ludzi zdawał mu się być Gondorianinem, lecz możliwe ze się mylił. Jeżeli chodzi o elfy i krasnoludy nie śmiał się nawet domyślać skąd pochodzą. Nie odróżniłby nawet tutejszego elfa od przybysza z mrocznej puszczy. Niezwlekając dłużej wszedł do domu gdzie miała odbyć się narada.
__________________
Wyobraźnia bez wiedzy może stworzyć rzeczy piękne. Wiedza bez wyobraźni najwyżej doskonałe - Albert Einstein
Ludzie się zmieniają... |