lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Noraku · 25-02-2008, 12:19

Przez całą drogę krasnolud trzymał się z tyłu. Można by go nie zauważyć, z powodu jego niskiego wzrostu, gdyby nie jego ciągłe po burkiwania. Gdyby ktoś spojrzał na jego twarz z pewnością skupił by wzrok na jego olbrzymim nosie. Wtedy w szarych oczach krasnoluda od razu pojawiała by się wściekłość gotowa odebrać odwagę każdemu. Gdy prowadząca ich postać otworzyła „iluzję” krasnolud pomyślał
„ Magia. To nie zapowiada niczego dobrego”Już w komnacie, krasnolud nagle podskoczył na dźwięk głosu postaci, której wcześniej nie dostrzegł. Krasnolud spróbował skupić na niej wzrok, ale gdy tylko jego próbował to je oczy znowu wędrowały po ścianach komnaty. Po entej próbie krasnolud zrezygnował
„ Jak ja nienawidzę magii”
Mimo nie patrzenia na dziwną postać, to starał się słuchać jej słów. Gdy skończyła to podszedł do biurka i uderzył w nie dłonią.
- Słuchaj magiku jeden. Jeżeli chcesz mnie nająć to pamiętaj, jest kilka warunków. Po pierwsze primo, żadnej magii. Jeżeli tylko spróbujesz to obiecuje, że ukręcę ci ten łebek. Po drugie primo, ja, Thingrim syn Breotera z klanu Żelaznej Pięści nie będę się najmował do szukania poszlak. Chcesz mnie i mojego topora, to oddaj mi go i pozwól mi działać po mojemu. Jeżeli mimo to zdecydujesz się mnie wysłać do tego Nagen-coś to rozważ opcję że kilku, jak ich nazwałeś, wampirom głowa oderwie się od ciała. I wreszcie po trzecie i najważniejsze primo. Nigdy… mi… nie… groź. – W ostatnim zdaniu, Thingrim mocno akcentował każde słowo uderzając w biurko pięścią. – Czy wszystko jasne? – zakończył łagodnie, gładząc się po swojej rudej brodzie.

25-02-2008, 12:19	#2
Noraku Reputacja: 1	Przez całą drogę krasnolud trzymał się z tyłu. Można by go nie zauważyć, z powodu jego niskiego wzrostu, gdyby nie jego ciągłe po burkiwania. Gdyby ktoś spojrzał na jego twarz z pewnością skupił by wzrok na jego olbrzymim nosie. Wtedy w szarych oczach krasnoluda od razu pojawiała by się wściekłość gotowa odebrać odwagę każdemu. Gdy prowadząca ich postać otworzyła „iluzję” krasnolud pomyślał „ Magia. To nie zapowiada niczego dobrego”Już w komnacie, krasnolud nagle podskoczył na dźwięk głosu postaci, której wcześniej nie dostrzegł. Krasnolud spróbował skupić na niej wzrok, ale gdy tylko jego próbował to je oczy znowu wędrowały po ścianach komnaty. Po entej próbie krasnolud zrezygnował „ Jak ja nienawidzę magii” Mimo nie patrzenia na dziwną postać, to starał się słuchać jej słów. Gdy skończyła to podszedł do biurka i uderzył w nie dłonią. - Słuchaj magiku jeden. Jeżeli chcesz mnie nająć to pamiętaj, jest kilka warunków. Po pierwsze primo, żadnej magii. Jeżeli tylko spróbujesz to obiecuje, że ukręcę ci ten łebek. Po drugie primo, ja, Thingrim syn Breotera z klanu Żelaznej Pięści nie będę się najmował do szukania poszlak. Chcesz mnie i mojego topora, to oddaj mi go i pozwól mi działać po mojemu. Jeżeli mimo to zdecydujesz się mnie wysłać do tego Nagen-coś to rozważ opcję że kilku, jak ich nazwałeś, wampirom głowa oderwie się od ciała. I wreszcie po trzecie i najważniejsze primo. Nigdy… mi… nie… groź. – W ostatnim zdaniu, Thingrim mocno akcentował każde słowo uderzając w biurko pięścią. – Czy wszystko jasne? – zakończył łagodnie, gładząc się po swojej rudej brodzie. __________________ you will never walk alone