Ja ze swojego przykładu wiem, że długie walki mogą być zarówno wisienką na torcie (przez opisywanie ruchów wojsk, oświetlenia, burzących się budynków, efektownych ciosów itp.), a zarówno mogą zabić sesję.
Ostatnio na przykład u nas na sesji D&D była walka.
Dwa drowy gracze(mag-18 level i tancerz cieni-15 level) kontra BN'owie półork barbarzyńca i mnich (obydwaj coś koło 17-18 levelu). Walka była na początku ciekawa, ale gdy przyszło do zliczania obrażeń od czarów maga, czy opisu jak żywiołaki przywołane przez niego dostają wciry od mnicha wszystko siadło. Drow-czarodziej wkurzył się w realu, bo już dość miał rzucania i zliczania obrażeń, a walka znudziła wszystkich obecnych.
Z drugiej strony na tej samej sesji ja moim łotrzykiem zaatakowałem mistrza żywiołów (prestiżówka maga). Co z tego, że najpierw krytyk i ukradkowy, co z tego, że potem ponad 50 obrażeń mu weszło, a na koniec zabójczy cios (kolejno rzuty na trafienie 20, 20, 19) skoro nie miał punktów witalnych?
Mój łotrzyk skończył uwięziony w skale przez czar "Przemiana kamienia w błoto". Nieciekawy koniec, ale sam przebieg walki był interesujący ze względu na to, że wiedziałem, że wszystko robię jak najlepiej, ale przeciwnik jest zbyt mocny.
W gestii MG leży zainteresowanie graczy walką, a nie zrobi tego jeśli opisuje:
"Trafiasz, zadałeś mu 10 obrażeń. Następny cios. Pudło. Teraz jego runda."
Brak opisów zabije każdą sesję, wystarczy chcieć i trochę ubarwnić, a nawet półtorej godzinna potyczka (w moim przypadku bitwa z jednym domem w Menzoberrazan) może być ciekawa (no dla jednego gracza nie była, bo dowodził jedną z armii na samym tyle i nie czuł adrenaliny
).