| - Oto i początek, radość dająca szczęście nam, ludziom, i jej, Matce Boskiej. Lecz jej radość wkrótce się skończy, ta szczęśliwa chwila jest tylko wstępem, wstępem do największego bólu, jaki może odczuwać matka...- szeptał Wierny, wpatrując się w kolejny pomnik.
Czy to Maryja pokazywała mu kolejne obrazy? To przecież ona skierowała jego wzrok w kierunku tej rzeźby, to jej podszepty zmusiły porucznika do wyruszenia w kierunku dzieła. Szedł więc teraz, stawiając krok za krokiem, powoli i z pokorą, modląc się pod nosem, niczym pielgrzym na średniowiecznych obrazach. Cóż chciała mu przekazać, czego chciała go nauczyć, dlaczego akurat jego...
Czyżby Bóg zwrócił uwagę akurat na niego?
Nie wiedział. Szedł, by dowiedzieć się tego...
__________________
Kutak - to brzmi dumnie. |