Smoqu

Galdor już od pewnego czasu wyczuwał, że coś się zdarzy. Zauważył, że cienie w dolinie
Imladris wydłużyły się i pogłębiły, a to mogło oznaczać tylko jedno, ponowne odrodzenie się sił zła w Śródziemiu. Na swoich wyprawach też dużo częściej widział ślady działalności orków i innych złych stworów, które odzyskały siły po ostatniej klęsce. Teraz wiedział dokładnie, co się działo. Jedyny Pierścień, poważna część samego Saurona Okrutnego, który uznany był za pokonanego po wielkiej bitwie na stokach Góry Przeznaczenia, został odnaleziony i teraz poszukuje możliwości ponownego połączenia się ze swoim stwórcą. Do tej pory sądzono, że zaginął bezpowrotnie lub został zniszczony, ale jednak nie to było jego przeznaczeniem.

Teraz dokładnie wiedział, co było jego misją w Śródziemiu i dlaczego musiał zostać, a nie odpłynąć ze swoimi pobratymcami za Morze. Jego los został przez Eru Iluvatara związany z tym kawałkiem złota. Przez chwilę, jakby usłyszał fragment Ainulindalë, którą przed początkiem wszystkiego śpiewali dla Eru Ainurowie, a w której była zawarta cała historia świata - to co było, jest i będzie ...

Po otwarciu skrzynki mroczny cień przemknął przez rozsłonecznioną salę i na chwilę zrobiło się zimno. Tak wiele zła i przewrotności było zgromadzone w tym małym krążku złota, że elf odczuwał ich obecność niemal fizycznie. Może nie wszyscy tak to odczuli, ale wpływ Pierścienia był widoczny.

Popatrzył na zebrane wokół stołu osoby, czekając aż władcy zabiorą głos pierwsi ... choć decyzja o losie Jedynego już dawno temu zapadła w wielkiej pieśni Ainulindalë.