| Moorhous prowadził mnie przez sale, a ja z chęcią dawałam się prowadzić. Niektórzy spoglądali na nas z zainteresowaniem, inni ledwie zerknęli i odwracali wzrok. Aż doszliśmy do ciekawego mężczyzny, z lekką nadwagą. No dobrze, po prostu z nadwagą.
- Dobry wieczór - przywitałam się z mężczyzną.
Nie podobał mi się sposób w jaki na mnie patrzył, dżentelmen tak nie patrzy na damy. No ale może nie wszyscy z tej "śmietanki" są dobrze wychowani. Cieszę się, że szybko wymigaliśmy się od jego towarzystwa, nawet pod tak błahym pretekstem.
- Chciałem zapytać czy zna pani Edwarda Calla? - powiedział William.
Czemu on pyta o Call'a?! Nie mógł wiedzieć o naszej rozmowie w klubie, chyba że sam Call mu powiedział. Nie ma go tu, co jest trochę podejrzane. Chyba mu nic nie zrobili? Ale może po prostu William wie, ze dzięki Call'owi dostaliśmy się do bractwa, więc nie mogę teraz zaprzeczyć, trzeba ciągnąć tę grę i starać się nie wpaść w dołek, który kopię.
- To jest owe pytanie natury moralnej? - zaśmiałam się. - Tak, miałam okazje poznać pana Call'a, rozmawialiśmy chwilę całkiem niedawno w pewnym klubie. Czemu pyta pan akurat o niego?
Mam nadzieję, że niczego nie popsułam. Ciekawe co odpowiedziałaby Izabell albo Nico. Czemu nie mam takiego przebicia jak oni? Mogłabym się wiele od panny Review nauczyć, gdyby tylko chciała mi pewne rzeczy pokazać. Jeśli zawalę sprawę, to an pewno pokaże mi swój gniew, a akurat tego oglądać nie chcę.
__________________
Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher |