Ghuntar

Santiago podszedł do Abrahima i pomógł mu opatrzyc i przeneśc fanatyka ziołowych igraszek. przyglądał się uważnie wszystkim czynnością jakie Abrahim wykonywał, pytając co jakiś czas o różne zioła i ruchy, miał nadzieję, że zdoła zapamiętac przynajmniej niektóre z czynności i czegoś nowego się nauczyc.

[Z znanym już wszystkim specyficznym akcentem].
-Ale pojedynek, znakomity rycerz z tego Gilesa, nie mogę mu tego nie przyznac, zarozumiały zbyt, chce chyba wszystkim pokazac kto tu jest importante.

Na pytanie o umiejętności powożenia Santiago odpowiedział.

-Niestety nigdy jeszcze nie powoziłem wozu ani dorożki, konno też słabo jeżdze, chętnie się cienca tych przydatnych umiejętności, w domu miałem wszędzie proximidade, i cały czas jaki miałem poświęcałem na naukę w szkole szermierki. My Estalijczycy, bardzo żadko caminare, wolimy własne śmiecie .

Santiago był pełen podziwu nad umiejętnościami ciemnoskórego kompana.

Popisy Gilesa jeszcze bardziej umocniły go w przekonaniu, że jest on człowiekiem, lubiącym poklask u innych, i cyrkowymi popisami nie zrobił na estalijczyku żadnego wrażenia, jedynie zdolności posługiwania się mieczem wywołały w Santiago niezbitą potrzebę rychłego potrenowania swych umiejętności.
Usiadł wygodnie na ławeczce wozu zadowolony z towarzystwa jakie mu się na wozie trafiło, albowiem Abrahim na pewno będzie miłym rozmówcą. W duchu cieszył się, że rycerz ma własnego konia, spędzenie dłuższego czasu w obecności zadufanego w sobie jegomościa mogło by miec zły wpływ na samopoczucie, nie wykluczał mimo wszystko faktu, że na pierwszy rzut oka Giles mógł wyglądac inaczej niż po dokładniejszym poznaniu.