lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Angrod · 09-03-2008, 11:53

Głupi Jasiu, Głupi Jasiu -
Śmiał się w lesie szczebiot ptasi
- Prawda to, że ci rozumu brak!
Woda Życia nie istnieje
A w obczyźnie nam zmarniejesz -
Ale on przed siebie szedł i tak.

Na szczęście O’hrurg mimo stosunkowo łagodnego usposobienia umiał sobie radzić z dyscypliną – uśmiechnął się do swych myśli Jake – Kiedyś opowiadali w jednostce, że kiedy spotkał na warcie pijanego żołnierza puścił go nago przez… - ale ze wspomnień wyrwało go wejście nowej postaci. Młodszy chorąży zlustrował ją wzrokiem od stóp do głowy. To była jedna z tych kobiet o których się myśli „tak, jest całkiem seksowna ale, nie masz na co liczyć, na przedarcie się przez zasłonę profesjonalizmu” Jednak Jake akurat lubił poddawać stereotypy w wątpliwość.

Sarach Brief – Naprawdę tak się nazywa? Scott nie mogąc pohamować rozbawienia, uśmiechnął się tylko pod nosem jakby był bardzo zadowolony z rozpoczęcia misji. W sumie był. Zawsze podniecały go stawiane przed nim nietypowe zadania, a to wydawało się najdziwniejsze z dotychczas przezeń wykonywanych. Uczucie to wzmogło się kiedy wszyscy powstali z miejsc i ruszyli za panią Brief przez kolejne korytarze.

Jake wszedł do wskazanej szatni i przez chwilę jeszcze rozważał przypomnienie sobie o jakimś superważnym pytaniu do pani Brief, tuż po rozebraniu się do badań. Ponieważ dziesięć minut było to aż nadto czasu dla żołnierza, by sprawnie rozebrać się, ubrać i zjeść obiad, więc mężczyzna zaczął już planować, jak ciekawiej je wykorzystać, ale tylko roześmiał się do wizji siebie biegającego bez ubrania po pentagonie.

W końcu dał się obejrzeć towarzyszom misji w nowym stroju. Na nogach nosił szerokie, beżowe, płócienne spodenki zbyt krótkie by można nazwać je długimi i viceversa sięgały sporo za kolana. Pod rozpiętą ciemnoniebieską koszulą, bez nadruków, pierś opinał mu biały podkoszulek na ramiączkach. Na szyi nosił popularne wśród surferów drewniane koraliki. Mrugnął do reszty spod ciemnych okularów. Starał się skojarzyć nazwiska z odmienionymi osobami, lecz po tak krótkiej znajomości było to dosyć trudne.

W końcu wystartowali i przeczucie, że ta misja będzie niepowtarzalna utwierdziło się w nim jeszcze mocniej. Nie mógł powstrzymać się od nieprofesjonalnego optymizmu. Z zaciekawieniem przeglądał listę ekwipunku. W tej gestii Scott miał zaufanie do Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych, choć jego oczekiwania o super bajeranckim sprzęcie wprost proporcjonalnym do wagi i tajności misji, zostały nieco zawiedzione.

Jake na prośbę O’hrurga pomyślał nad nazwą, ale nic nie przychodziło mu do głowy. Propozycje padły tylko od Brytyjczyków i obie wydały mu się dosyć kiepskie.

- Mnie tam pasowałoby nawet „moi drodzy” – odezwał się w końcu śmiejąc się przy tym. – Wprowadziło by to atmosferę czułości i troskliwości.

Starał się nawiązywać niezobowiązujące rozmowy, które przełamałyby pierwsze lody. Wdał się w krótką dyskusję o Iraku z Wolfem i Lanem, i zaraz znaleźli wspólny temat o sprzęcie, pojazdach i taktyce terenowej.

- Skoro już jesteśmy przy Marines, trenowałem trochę Marines Martial Arts – zwrócił się ściszonym głosem do porucznika Wolfa - i niezbyt rozumiem tą dźwignie na obojczyk, gdyby pan porucznik zechciał zademonstrować powiedzmy z pomocą porucznika Straffeya, to moglibyśmy na tym wiele skorzystać, oczywiście w na polu edukacyjnym.

Głupi Jasiu, Głupi Jasiu,
Rozumiałeś mowę ptasią,
Ale więcej już rozumiesz dziś:
W baśniach śpią prawdziwe dzieje;
Woda Życia nie istnieje,
Ale zawsze warto po nią iść.

*Jacek Kaczmarski Bajka o głupim Jasiu

09-03-2008, 11:53	#21
Angrod Reputacja: 1	Głupi Jasiu, Głupi Jasiu - Śmiał się w lesie szczebiot ptasi - Prawda to, że ci rozumu brak! Woda Życia nie istnieje A w obczyźnie nam zmarniejesz - Ale on przed siebie szedł i tak. Na szczęście O’hrurg mimo stosunkowo łagodnego usposobienia umiał sobie radzić z dyscypliną – uśmiechnął się do swych myśli Jake – Kiedyś opowiadali w jednostce, że kiedy spotkał na warcie pijanego żołnierza puścił go nago przez… - ale ze wspomnień wyrwało go wejście nowej postaci. Młodszy chorąży zlustrował ją wzrokiem od stóp do głowy. To była jedna z tych kobiet o których się myśli „tak, jest całkiem seksowna ale, nie masz na co liczyć, na przedarcie się przez zasłonę profesjonalizmu” Jednak Jake akurat lubił poddawać stereotypy w wątpliwość. Sarach Brief – Naprawdę tak się nazywa? Scott nie mogąc pohamować rozbawienia, uśmiechnął się tylko pod nosem jakby był bardzo zadowolony z rozpoczęcia misji. W sumie był. Zawsze podniecały go stawiane przed nim nietypowe zadania, a to wydawało się najdziwniejsze z dotychczas przezeń wykonywanych. Uczucie to wzmogło się kiedy wszyscy powstali z miejsc i ruszyli za panią Brief przez kolejne korytarze. Jake wszedł do wskazanej szatni i przez chwilę jeszcze rozważał przypomnienie sobie o jakimś superważnym pytaniu do pani Brief, tuż po rozebraniu się do badań. Ponieważ dziesięć minut było to aż nadto czasu dla żołnierza, by sprawnie rozebrać się, ubrać i zjeść obiad, więc mężczyzna zaczął już planować, jak ciekawiej je wykorzystać, ale tylko roześmiał się do wizji siebie biegającego bez ubrania po pentagonie. W końcu dał się obejrzeć towarzyszom misji w nowym stroju. Na nogach nosił szerokie, beżowe, płócienne spodenki zbyt krótkie by można nazwać je długimi i viceversa sięgały sporo za kolana. Pod rozpiętą ciemnoniebieską koszulą, bez nadruków, pierś opinał mu biały podkoszulek na ramiączkach. Na szyi nosił popularne wśród surferów drewniane koraliki. Mrugnął do reszty spod ciemnych okularów. Starał się skojarzyć nazwiska z odmienionymi osobami, lecz po tak krótkiej znajomości było to dosyć trudne. W końcu wystartowali i przeczucie, że ta misja będzie niepowtarzalna utwierdziło się w nim jeszcze mocniej. Nie mógł powstrzymać się od nieprofesjonalnego optymizmu. Z zaciekawieniem przeglądał listę ekwipunku. W tej gestii Scott miał zaufanie do Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych, choć jego oczekiwania o super bajeranckim sprzęcie wprost proporcjonalnym do wagi i tajności misji, zostały nieco zawiedzione. Jake na prośbę O’hrurga pomyślał nad nazwą, ale nic nie przychodziło mu do głowy. Propozycje padły tylko od Brytyjczyków i obie wydały mu się dosyć kiepskie. - Mnie tam pasowałoby nawet „moi drodzy” – odezwał się w końcu śmiejąc się przy tym. – Wprowadziło by to atmosferę czułości i troskliwości. Starał się nawiązywać niezobowiązujące rozmowy, które przełamałyby pierwsze lody. Wdał się w krótką dyskusję o Iraku z Wolfem i Lanem, i zaraz znaleźli wspólny temat o sprzęcie, pojazdach i taktyce terenowej. - Skoro już jesteśmy przy Marines, trenowałem trochę Marines Martial Arts – zwrócił się ściszonym głosem do porucznika Wolfa - i niezbyt rozumiem tą dźwignie na obojczyk, gdyby pan porucznik zechciał zademonstrować powiedzmy z pomocą porucznika Straffeya, to moglibyśmy na tym wiele skorzystać, oczywiście w na polu edukacyjnym. Głupi Jasiu, Głupi Jasiu, Rozumiałeś mowę ptasią, Ale więcej już rozumiesz dziś: W baśniach śpią prawdziwe dzieje; Woda Życia nie istnieje, Ale zawsze warto po nią iść. Jacek Kaczmarski Bajka o głupim Jasiu __________________ . . . . . Zwierzątka . . . . .*