| Działo się tak dużo. Sama nie wiedziała jak to się stało, że walczy po określonej stronie. Wśród sprzymierzeńców. Jeszcze wczoraj sądziła, że jest na świecie sama, a jej los nie splata się z niczyim losem. Poza cholernym Kristofem, rzecz jasna. Oszołomiona trzymała w rękach granat, nadal nie do końca wierząc w jego realność.
Radość ze zwycięstwa nad Malkavianem, nie zdążyła jednak wywołać w Gwen nowych fajerwerków entuzjazmu. Dostrzegła monstrum. Nogi ugięły się pod wampirzycą.
Spróbowała pozbierać się do kupy, zamienić strach na wściekłość, ale nie do końca jej się to udało. Druga linia. Kurwa. Mieliśmy być w drugiej linii – myślała.
Na szczęście , reszta lepiej znosiła stres . Gwen mocniej ścisnęła granat. Nie mogła nim rzucić, nie chciała zranić dziwnej rudej.
-Trzymaj – oddała go Hankowi - Przejadę oślizgłego chuja – powiedziała do gangrela, po czym pobiegła w stronę tira. |