Rith...? Więc Rith jest głównym wrogiem, nie Shabranido?
W pierwszej chwili Kejsi poczuła się lepiej. Nikt nie mógł być gorszy od Shabranido, nikt!
On jest sto razy gorszy od niego – słowa Astarotha zmroziły jej serce.
- Podpisy? Podpisałam się na księdze przed wejściem do Ditrojid, i na jednym z pentagramów! Na tym symbolu, złym, na tym w sali ze schodami, za salą z zamrożonym dywanem!!! W Świątyni Przybycia! Mam tam wrócić!? Skoro tak mówisz, to... wierzę ci.
Naprawdę mu wierzyła. Słowa Astarotha były zimne, pełne goryczy.
Uspokoił też chimerkę co do Morcruchusa, choć... zmienił ton głosu na jakiś... inny. Zakłopotana Kejsi otarła łzy.
- Przepraszam, wystraszyłam się, że... coś mu się stało... Ale i tak powinniśmy go poszukać kiedy już skończymy ze śledztwem, martwię się, martwię!
Głupio było jej powiedzieć, że nie znosi demonów, że się ich boi. Najbardziej bała się, że on znał jej myśli, że je widział! Musiała jednak przyznać, że Astaroth był najspokojniejszym, najcichszym i najłagodniejszym demonem jakiego dotąd spotkała! Zawsze gdy byli razem, zachowywał się dostojnie, spokojnie, rozważnie!
- Sathem jest w pokoju obok, szuka śladów zabójstwa! Pomóż nam szukać śladów! – zaproponowała weselej. – Barbaka i Thomasa oskarżają o zabójstwo!
Kejsi przyjrzała się temu, co zdobyła.
- MAAAAAM! – zawołała do reszty. – Mam dziwną notatkę z zielnika i podejrzany płyn w buteleczce!
Nie wiedziała co wybrać jako dowód. Zauważyła, że Barbak też znalazł kartkę w książce!
- Weź kartki, a ja wezmę butelkę! – zaproponowała orkowi, podając mu kartkę z zielnika.
Poszła zobaczyć co znaleźli inni.