Wypadek wszystkim zwarzył humory ciężkie przeżycia spowodowały, iż nie wystawiono nawet wart wszyscy byli w złych nastrojach i formie.
Pozostałości namiotów rozbito tak tylko, aby osłaniały przed śniegiem wiatrem, a nie oddziałały od rozkosznego ognia. Piona wydzielał skąpe racje spirytusu. Zniknął gdzieś cały humor, który towarzyszył zwiadowcom jeszcze poprzedniego wieczoru. W kociołku wesoło bulgotał gulasz. Dowódca doglądał go, co jakiś czas dorzucając jakieś przypraw, ze swojego mieszka. Posiłek jak zwykle, gdy kucharzył on okazał się wyśmienity. Piona wykorzystując wrzątek i flaszkę spirytusu przygotował garnek grogu, którym szczodrze szafował.
Pancerze odmarzały, w końcu można było zdjąć bez ryzyka odmrożenia kolczugi. Skóry pancerzy miękły i zwiadowcom było coraz przyjemniej.
Olga rzuciła stary, wielokrotnie już słyszany, dowcip o inteligencji Orków.
Na twarzach powoli wykwitały rumieńce i pojawiały się nawet gdzie niegdzie uśmiechy.
Nagle przed ogień wdefilował kot, z podniesionym ogonem, niczym chorągwią. Podwiną ogon pod siebie i przysiadł na igliwiu w pobliżu ognia wyciągając pyszczek ku ogniu.
Twarze zwiadowców wyrażały zdziwienie, przez dłuższą chwilę nikt nawet się nie poruszył.
Kot uważnie przyglądał się wszystkim po kolei, nagle mrugnął oczami, jakby tym mrugnięciem miał zniszczyć świat.
"Skąd się tutaj wziął" widać było niezbadane pytanie w wyrazie zdumienia na twarzy „Niedźwiedzia”.
Pieprzony szarobury dachowiec pieprzony felinus s dachus.
