lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

obce · 16-03-2008, 23:25

Stali po przeciwnych stronach niewielkiego stolika. Za ich plecami chybotliwe cienie łaszące się do ścian i nielicznych mebli, pomiędzy nimi mdłe, jakby rozkojarzone światło kaganka zakreślające oczy i policzki ciemnymi plamami. Kilka sekund zdawałoby się wyjęte wprost z ram któregoś z obrazów Rembrandta von Rinusa, gdzie jasność pojawia się trochę nieśmiało, trochę niepewnie otulona delikatnymi dłońmi czerni znaczonej miękkimi, wyrazistymi pociągnięciami pędzla. Na jego płótnach twarze oddane są we władanie cieniom zrodzonym z mrocznego tła. Malarz wiele by dał, żeby móc farbami na zawsze oznaczyć te kilka sekund jako swoją własność, nadać im tytuł, który podkreśli bogactwo możliwości w nich zawartych, podpisem zawłaszczyć wszystkie światłocienie.

Nie przyjdzie.

Właśnie dzięki cieniom uwypuklającym rysy, Kacper mógł wyraźnie zobaczyć smutny, pełen rozczarowania grymas na twarzy Kiliana. Palce mocniej zacisnęły się na uchwycie laski, ramiona przygarbiły się – dwa proste słowa zamieniły bajarza w znużonego kalekę.

Nie przyjdzie.

Dopiero teraz zdał sobie sprawę jak bardzo chciał żeby wróciła. Odwrócił się i powoli, mocno utykając podszedł do kominka, by rozpalić ogień pod niewielkim imbryczkiem. I dopiero teraz, kucając przy palenisku spytał się cicho:

- Powiesz mi czemu postanowiła nie przychodzić więcej?

16-03-2008, 23:25	#27
obce Reputacja: 1	Stali po przeciwnych stronach niewielkiego stolika. Za ich plecami chybotliwe cienie łaszące się do ścian i nielicznych mebli, pomiędzy nimi mdłe, jakby rozkojarzone światło kaganka zakreślające oczy i policzki ciemnymi plamami. Kilka sekund zdawałoby się wyjęte wprost z ram któregoś z obrazów Rembrandta von Rinusa, gdzie jasność pojawia się trochę nieśmiało, trochę niepewnie otulona delikatnymi dłońmi czerni znaczonej miękkimi, wyrazistymi pociągnięciami pędzla. Na jego płótnach twarze oddane są we władanie cieniom zrodzonym z mrocznego tła. Malarz wiele by dał, żeby móc farbami na zawsze oznaczyć te kilka sekund jako swoją własność, nadać im tytuł, który podkreśli bogactwo możliwości w nich zawartych, podpisem zawłaszczyć wszystkie światłocienie. Nie przyjdzie. Właśnie dzięki cieniom uwypuklającym rysy, Kacper mógł wyraźnie zobaczyć smutny, pełen rozczarowania grymas na twarzy Kiliana. Palce mocniej zacisnęły się na uchwycie laski, ramiona przygarbiły się – dwa proste słowa zamieniły bajarza w znużonego kalekę. Nie przyjdzie. Dopiero teraz zdał sobie sprawę jak bardzo chciał żeby wróciła. Odwrócił się i powoli, mocno utykając podszedł do kominka, by rozpalić ogień pod niewielkim imbryczkiem. I dopiero teraz, kucając przy palenisku spytał się cicho: - Powiesz mi czemu postanowiła nie przychodzić więcej?