| Tomek w gotowości stał przy N'sakli, wpatrując się z rosnącym strachem w pojawiające się przed nim zastępy drewnianych szaleńców. N'sakla zarządził odwrót, więc Tomek skwapliwie wyskoczył na zewnątrz.
Gdy już opuścili podwoje Dębów, Tomek nadal był czujny. Patrzył w stronę dachu, bojąc się, że dachówki ożyją, lub kamienne twarze zaczną rzucać na nich oskarżenia. Po wysłuchaniu N'sakli przypomniał:
- Marek kontaktował się z jakimś księdzem na temat miejsca pobytu Korwina Piotrowskiego. No, stary, odetchnij i powiedz czego się dowiedziałeś. Trzeci gdzieś się zaplątał jak zwykle, widziałem, że wyszedł z domu, więc raczej nic mu nie grozi. - Tomek splunął na ziemie, w ustach miał niesmak po całej sytuacji, obrzydliwy duch miejsca zginął równie obrzydliwą śmiercią. Pieskie życie.
__________________
Nie chcę ukojenia, które mogłoby mi odebrać skruchę, nie pragnę uniesień, które wbiłyby mnie w pychę. Nie wszystko, co wzniosłe, jest święte, nie wszystko co słodkie - dobre, nie wszystko co upragnione - czyste, nie wszystko co drogie - miłe Bogu. |