Lukadepailuka

Drżenie szyb. Płacz, nie to deszcz. Taniec liści, podmuch wiatru. Światło, zwykły grzmot. Vincent patrzył przez okno zamyślony. W rękach założonych za plecami spoczywała gruba książka, oprawiona w złote ozdoby i z takiego samego metalu widniał na niej napis:


Szczerze mówiąc nie pamiętał za ile ją nabył i gdzie. Satysfakcjonowała go jednak, lubił mieć wszystko co zapragnął, a ponadto zawartość także była imponująca.

Usiadł na miękkim fotelu, który stał niedaleko kominka i otworzył książkę na stronie sto pięćdziesiątej szóstej.


Czytał, ale słowa co raz wylatywały mu z głowy. Kochał alchemię, ale interesowało go teraz coś innego.


Aroganci? Vincent pamiętał jak to jemu kiedyś zarzucali arogancję. Chyba. Starł zewnętrzną stroną dłoni pot z czoła. Być może źle było się zabierać do tego tak spontanicznie i bez przygotowań.

Kolejny błysk. Jedno z gorzej przymkniętych okien, otworzyło się wpuszczając deszcz i wiatr do pokoju. Vincent powoli wstał i bardzo powoli ruszył do okna. Był już przy nim. Zamknąć, czy nie? Z nowym pytaniem przed sobą wystawił głowę przez okiennicę i zaczął delektować się wspaniałym zapachem powietrza i uczuciem chłodu.

Piorun. Vincent cofnął głowę słysząc nagłe pukanie. Czy to… już?

- Proszę wejść.- Po głosie mężczyzny nie można było zorientować się o wahaniu, które było wewnątrz Niego.

Drzwi rozwarły się lekko i do środka wpadł sługa z jakąś kopertą w środku.

Z tym listem?

-No daj mi ten list, szybko.

Szybko, szybko.

Sługa wręczył mu to i Vincent zaczął czytać. Nie zauważył jak posłaniec odszedł. Nie zauważył, że okno dalej było otwarte. Nie zauważył, że skończył czytać.

Zgniecioną kartkę papieru schował do kieszeni i podszedł do fotela, na którym zostawił leżącą książkę. Powinien mieć gdzieś w niej kartkę papieru, na której notował informację. Miał, wyjął ją i usiadł przy biurku stojącym po drugiej stronie pokoju. Znalazł ołówek i po chwili zastanowienia zaczął na niej pisać.

Vincent złożył list na pół i wrzucił go do koperty, na którą chwilę później nałożył pieczęć.

Ruszył do drzwi i otworzył je na oścież.

- Arnold!- Krzyknął potężnym głosem.

- Tak panie?- Powiedział osobnik wychylając się za drzwi po drugiej stronie korytarza.

- To list do naszego sojusznika. Znajdź jakiegoś zaufanego i dobrego posłańca i każ mu przekazać ten list. Potem przygotuj się do podróży, ważne, aby w jednym wozie było miejsce na przygotowywanie składników alchemicznych. Sądzę, że mogą się przydać.

- Tak panie.

Arnold już zbierał się do odejścia, gdy Vincent zatrzymał go jeszcze na chwilę.

- To ważne.

- Yhm.