lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

DrHyde · 21-03-2008, 12:06

Eskil wpatrywał się w przeciwników. Szybki plan przemknął przez jego głowę i wydał komendę do ataku. Odruchowo. Jak w wojsku. Przypomniał mu się Nordland i stare sposoby, których często używał ze swoim oddziałem na tego typu przeciwnika. Wyciągnął miecz i ruszył wolnym krokiem na największego bydlaka. Mało go teraz obchodziły te panny. Znalazł to, czego szukał. Erb już raczej nic mu nie powie. Trudno. Niech Morr przyjmie go do swego królestwa. Eskil starał się dostrzec słabe punkty Orka. Wydawał się ich nie mieć. Potężny zielonoskóry nie zastanawiał się nad niczym i z rykiem zaszarżował.
Hv�-ti Fálkinn zalśnił w słońcu, które przebijało się między koronami drzew. Blask ostrza i uderzenie. Pierwszy cios orka wykonany toporem padł z góry. Götz zbił go w bok i od razu dobił ostrze w kierunku miecza, który szedł na drugie cięcie. Nie mylił się. Zbił drugie uderzenie. Ork szedł niczym maszyna wykonując cios za ciosem. Zwykłe cięcia bez techniki, za to z potężna siłą, co Eskil dostrzegł po chwili. Cios topora padł od boku w kierunku karku. Na szczęście refleks Rangera był nie do podważenia w tej sytuacji. Götz schylił się a ostrze wbiło się w drzewo zaraz za nim. Utknęło głęboko. Wykorzystał sytuację i wraził ostrze głęboko w bebechy obleśnego Orka. Posoka pociekła po ostrzu i dłoniach. Przeraźliwy ryk rozbrzmiał w powietrzu. Eskil ze zdwojoną siłą uderzył w Orka dociskając miecz. Ten puścił topór i zatoczył się do tyłu. Ranger wyrwał miecz z jego wnętrzności i zamaszyście ciął z obrotu na odsłonięty lekko ryj stwora. Żuchwa rozłupała się i z gęby trysła krew. Ork zaczął wycofywać się do tyłu. Wyprowadził cios. Eskil zbił go w powietrzu i wsadził ostrze miecza w gardziel pod hełm bydlaka. Gdy Ork cofnął się w tył, złapał się gałęzi i z impetem uderzył w klatę plugawego stworzenia. Zielonoskóry stracił równowagę i padł plecami wprost na wystający, ostry kawał konaru. Drzewo przebiło jego ciało a łeb bezwładnie padł do tyłu wydając z siebie ostatni, stłumiony ryk. Eskil wyjął ostrze z jego gardła i wytarł o ciało trupa.

- Sofðu vel t�-karsonurinn pinn… - Splunął na ścierwo.

Odwrócił się i bez zastanowienia rzucił się w kierunku Erba. Dopadł do ciała. Przeszukał dokładnie szaty i schował niezbędne rzeczy do juków. Ściągnął pierścień z palca denata i włożył razem z klejnotem do sakiewki przy pasie. Przyciągnął jeszcze ciepłe zwłoki obok Karła. Stanął obok ciała i dopiero teraz rozglądnął się po okolicy.

Słowniczek :

Sofðu vel t�-karsonurinn pinn - Dobranoc sukinsynu

21-03-2008, 12:06	#44
DrHyde Reputacja: 1	Götz Eskil Ketilson 'Úlfapokan' Eskil wpatrywał się w przeciwników. Szybki plan przemknął przez jego głowę i wydał komendę do ataku. Odruchowo. Jak w wojsku. Przypomniał mu się Nordland i stare sposoby, których często używał ze swoim oddziałem na tego typu przeciwnika. Wyciągnął miecz i ruszył wolnym krokiem na największego bydlaka. Mało go teraz obchodziły te panny. Znalazł to, czego szukał. Erb już raczej nic mu nie powie. Trudno. Niech Morr przyjmie go do swego królestwa. Eskil starał się dostrzec słabe punkty Orka. Wydawał się ich nie mieć. Potężny zielonoskóry nie zastanawiał się nad niczym i z rykiem zaszarżował. Hv�-ti Fálkinn zalśnił w słońcu, które przebijało się między koronami drzew. Blask ostrza i uderzenie. Pierwszy cios orka wykonany toporem padł z góry. Götz zbił go w bok i od razu dobił ostrze w kierunku miecza, który szedł na drugie cięcie. Nie mylił się. Zbił drugie uderzenie. Ork szedł niczym maszyna wykonując cios za ciosem. Zwykłe cięcia bez techniki, za to z potężna siłą, co Eskil dostrzegł po chwili. Cios topora padł od boku w kierunku karku. Na szczęście refleks Rangera był nie do podważenia w tej sytuacji. Götz schylił się a ostrze wbiło się w drzewo zaraz za nim. Utknęło głęboko. Wykorzystał sytuację i wraził ostrze głęboko w bebechy obleśnego Orka. Posoka pociekła po ostrzu i dłoniach. Przeraźliwy ryk rozbrzmiał w powietrzu. Eskil ze zdwojoną siłą uderzył w Orka dociskając miecz. Ten puścił topór i zatoczył się do tyłu. Ranger wyrwał miecz z jego wnętrzności i zamaszyście ciął z obrotu na odsłonięty lekko ryj stwora. Żuchwa rozłupała się i z gęby trysła krew. Ork zaczął wycofywać się do tyłu. Wyprowadził cios. Eskil zbił go w powietrzu i wsadził ostrze miecza w gardziel pod hełm bydlaka. Gdy Ork cofnął się w tył, złapał się gałęzi i z impetem uderzył w klatę plugawego stworzenia. Zielonoskóry stracił równowagę i padł plecami wprost na wystający, ostry kawał konaru. Drzewo przebiło jego ciało a łeb bezwładnie padł do tyłu wydając z siebie ostatni, stłumiony ryk. Eskil wyjął ostrze z jego gardła i wytarł o ciało trupa. - Sofðu vel t�-karsonurinn pinn… - Splunął na ścierwo. Odwrócił się i bez zastanowienia rzucił się w kierunku Erba. Dopadł do ciała. Przeszukał dokładnie szaty i schował niezbędne rzeczy do juków. Ściągnął pierścień z palca denata i włożył razem z klejnotem do sakiewki przy pasie. Przyciągnął jeszcze ciepłe zwłoki obok Karła. Stanął obok ciała i dopiero teraz rozglądnął się po okolicy. Słowniczek : Sofðu vel t�-karsonurinn pinn - Dobranoc sukinsynu