| Trening zdawał się mijać niczym powolne urabianie kawałka żelaza. W gorącym piecu rozgrzewało się sztabę, by później przy pomocy młota i kowadła formować z niej będący w myślach odpowiedni kształt.
Rozmowa z Tan Gortmundem przy ognisku i pieczeni wiele wyjaśniła co do przeszłości nauczyciela. Zadawane pytania mimo, że bez odpowiedzi zdawały się nieść sporo przesłań, z których część znał a reszta była dlań nowością.
Zadane pytanie zaś, na które jego nauczyciel wymagał odpowiedzi sięgało ku głębi Walnara. Jego przeszłości, wściekłości, nienawiści. I niewyrównanych rachunków.
- Co mnie wciąż trzyma na tej ścieżce zapytałeś. - rzekł do Tan Gortmunda pewnego wieczora.
- Szansa na wyrównanie rachunków, których zwykły rycerz by się wzbraniał dokonać. Zdobycie władzy wedle własnych praw a nie tak miłosiernych jak to nieraz zdarzało mi się widywać. I nade wszystko osiągnięcie potęgi i mocy, jaką daje bycie czarnym rycerzem.
Pod koniec pierwszego tygodnia jak zwykle wieczorem Walnar siedział przy kominku oparty na krzesle z kubkiem wina w dłoni. Podszedł do niego półork i odezwał się do niego słowami:
- Przepraszam, czy mogę zająć chwilkę? - Zapytał.
Tan Walnar spojrzał na pytającego. - Słucham.
- Nazywam się El Turgas i, może to zabrzmi banalnie, ale jestem pewien, że spotkaliśmy się wcześniej.
- El Turgas. - człowiek zamyślił się na chwilę. - Być może tak było choć nie mogę skojarzyć miejsca, gdzie mogło się to wydarzyć. W wielu miejscach bywałem. Wielu też poznałem.
Wskazał dłonią miejsce
- Mów zatem, co cię sprowadza przed moje oblicze.
- Wydaje mi się, że spotkaliśmy się w świątyni, ale nie mogę sobie przypomnieć, gdzie ... - powiedział zamyślony półork zajmując miejsce przy stoliku.
- Jeśli byłbyś łaskaw wyjawić swoje imię, może udałoby mi się przypomnieć, gdzie się spotkaliśmy.
- Z czasem z pewnością pamięć do szczegółów wróci - odparł, napił się wina i odstawił naczynie - Ale chyba nie o tym chciałeś rozmawiać ?
- Rzeczywiście. Bez owijania w bawełnę, to chciałbym Ci zaoferować swoje usługi, jako gwardzisty. Czy byłbyś zainteresowany?
- Interesująca propozycja. - rzekł Walnar po chwili. - I sądzę, że pojawiłeś się w odpowiednim momencie. Przede mną większa wyprawa się szykuje i przydałby mi się ktoś taki jak ty. Oczywiście jeśli przyjmiesz służbę u Zwiastuna Ciemności. - uśmiechnął się lekko
- Będzie to dla mnie przyjemnością - twarz Turgasa rozjaśnił uśmiech.
- Już sobie przypominam, gdzie się spotkaliśmy. Czy nie nazywasz się Tan Walnar?
- Tan Walnar Razorge. Tak, to ja.
- Tym bardziej się cieszę, że właśnie Ciebie spotkałem. Bardzo się przysłużyłeś w młodości jednej ze świątyń naszego wspaniałego boga. Chyba, że od tego czasu coś się zmieniło. - spojrzał badawczo na rycerza.
- Pomoc w walce z bandytami. Istotnie, należała im się nauczka. - sięgnął po naczynie i dopił wino. - Nic się od tamtego czasu nie zmieniło El Turgasie.
- Więc sądzę, że tym lepiej będzie się układała nasza współpraca. - Turgas uśmiechnął się szeroko - Chciałbym również Cię zaprosić na modlitwę do świątyni, która się znajduje w tej mieścinie. O ile oczywiście czas Ci pozwoli.
- Z chęcią. Dawno w sumie nie uczestniczyłem w żadnym rytuale więc odnowi się swą wiedzę.
- Ceremonie odprawiane są codziennie rano i wieczorem.
Walnar pokiwał głową - Zatem kolejny wieczór będzie odpowiedni dla wspólnej modlitwy.
Półork przytaknął zgodnie. - A wracając do naszej umowy, kiedy moglibyśmy przedyskutować jej szczegóły? Jeśli mógłbym coś zaproponować, to może po jutrzejszej modlitwie sprawdziłbyś Panie, co sobą reprezentuję i wtedy uzgodnilibyśmy warunki.
- Niech zatem tak będzie. Wtedy też okaże się na ile cię stać i jak będzie twoja zapłata comiesięczna.
- Dziękuję zatem i dziś już nie będę zajmował Twojego cennego czasu. - Turgas rozejrzał się i widząc prawie pustą salę dodał - Chyba najwyższy czas trochę odpocząć, jutro znów czekają mnie obowiązki. - podniósł się z krzesła i skinął głową rycerzowi - Zatem do zobaczenia jutro na modlitwie.
Walnar skinął głową na pożegnanie - Do rychłego zatem el Turgasie.
Los uśmiechnął się do niego. Pozyskanie usług gwardzisty było iście szczęśliwym zbiegiem okoliczności. A jego umiejętności z pewnością mogły mu się przydać w przyszłości.
Następnego też wieczoru spotkał się z półorkiem, który okazał się być również kapłanem a to była wielce dobra wiadomość.
"Kathryn, Katika. Więc to jest pierwsza kochanka i ukochana wuja. No proszę jak to się układają losy." - przemknęło mu przez myśli gdy dowiedział się w końcu kim była ów trochę irytująca dziewczyna która tak bardzo dopytywała się go o parę spraw. Uśmiechnął się do siebie - "Podróż zajmie trochę czasu. Może warto zamienić z nią parę słów. Zresztą i tak wszystko pozostanie w rodzinie cokolwiek by się nie wydarzyło lub dowiedziało..."
Ćwiczenia fechtunku, umiejętności, nowa wiedza. Czuł się jakby znów był u wuja. A może po prostu ciągnęło go do takich spraw, które były do siebie wielce podobne i tego samego rodzaju.
Dwa tygodnie minęły w końcu a Walnar przysposobił się do podróży. Zakupione nowe ubranie złożone trafiło do jednej z sakw, podobnie jak zapasy na drogę, ubrał się w niepełną zbroję, oporządził konia i zapłaciwszy karczmarzowi po śniadaniu ruszył ku dworkowi Kurta. Wraz z nim jechał jego gwardzista wiodąc czujnym wzrokiem wokół. Walnar podjechał bliżej El Saline widząc ją jadącą szlakiem tuż za miastem.
- Zapowiada się przyjemny dzień nieprawdaż ?
__________________
"Nie pytaj, w jaki sposób możesz poświęcić życie w służbie Imperatora. Zapytaj, jak możesz poświęcić swoją śmierć." |