| Chłopiec nie ruszał się ze swojego kąta. Czuł się w nim bardzo bezpiecznie i wolał, aby w takim stanie pozostał. Z przerażeniem stwierdził, że jedyna osoba, która wyglądała przyjaźnie, opuściła to pomieszczenie, zostawiając go na pastwę jakichś nieznajomych.
'Może...może ten pan mnie obroni?' przeszło mu przez myśl, kiedy spojrzał na mężczyznę o imieniu Haku.
Niechętnie i z lekkim przerażeniem wyszedł ze swojego 'bezpiecznego' kąta i mimowolnie podzwaniając dzwoneczkiem na obroży, podszedł do jedynej osoby, która do tej pory pokazała mu, że nie ma złych zamiarów.
Aaron postanowił trzymać się jak najbliżej niego... jedynego źródła bezpieczeństwa.
Ogon ciągle miał skulony, a jego uszy delikatnie poruszały się, wychwytując każdy dźwięk...
__________________
Jaka, sądzisz, jest biblia cygańska?
Niepisana, wędrowna, wróżebna.
Naszeptała ją babom noc srebrna,
Naświetliła luna świętojańska. |