W końcu wszyscy zgodziliście się wejść do drugiego pokoju. Haku nacisnął ostrożnie klamkę i uchylił nieco drzwi. Zajrzał powoli do środka i upewniwszy się, że nie czai się tam żaden potwór, otworzył je bardziej. Po chwili staliście już wewnątrz obszernego pomieszczenia. Rozejrzeliście się dookoła. Pokój okazał się kuchnio-jadalnią. Przy stole siedział niewysoki chłopak, najwyraźniej hobbit.
Bujna czupryna opadała mu na twarz. Ręce miał skrzyżowane na piersi, a nogi założone na stół. Jego krzesło odchylone było do tyłu pod niebezpiecznym kątem, jednak chłopak nie zwracał na to uwagi. Był wyraźnie nachmurzony. Kiedy weszliście, oderwał leniwie wzrok od własnych stóp i przyjrzał wam się dokładnie. Minęła chyba minuta, zanim odezwał się obojętnym tonem:
-
Jestem Lysander, ale macie do mnie mówić Lynx.
W końcu jego wzrok napotkał skulonego Aarona. Prychnął pogardliwie, po czym zdjął nogi ze stołu i przysunął do siebie miskę. Sięgnął do worka leżącego pod jego krzesłem i wyjął z niego dorodnego ziemniaka, którego zaczął niechętnie obierać małym scyzorykiem.