| Abrahim rozweselił sie widząc iż krasnolud odzyskuje przytomność. Delikatnie dziwiło go wesołe zachowanie brodacza, ale jego rasa ma twarde łby, nie tak jak ludzie. Gdy krasnal wszedł na wóz, Arab wskoczył na miejsce tuż obok niego. Rzeczywiście celem tego ruchu było przypatrywanie sie stylowi jazdy krasnoluda, tak aby jak najwięcej się od niego nauczyć.
Człowiek nie krył rozbawienia, gdy Garnir podowcipkował sobie o śladach znajdujących sie na wozie. Towarzystwo piwosza bardzo mu odpowiadało, choć ciągłe żłopanie złotego trunku było dość deprawującym zajęciem.
"Jakbym nie umiał obchodzić się z końmi" - pomyślał człowiek słuchający wykładu traktującego o mentalności wierzchowców. Nie chciał jednak przerywać krasnoludowi, który właśnie poczuł swoje pięć minut.
Nagłe pojawienie się okropnej mgły mocno zdenerwowało Abrahima. Rozglądał się cały czas, wytężając w niepokoju zmysły. Nie często widywał takie anomalie, i nie często stawiał im czoła, więc denerwował się chyba bardziej aniżeli reszta drużyny. Wtedy też przypomniał sobie słowa z pisma Jedynego, traktujące o spokoju duszy ludzkiej. Delikatnie opanowało to człowieka, który jednak cały czas czuł dreszcze jadąc między drzewami w pełnej mgle.
Światełka w lesie również spełniły swoją rolę. W bibliotece czytał o takim czymś. Odwrócił się szybko do towarzyszy, dla pewności trzymając rękę na swojej broni.
- Panowie. Czy to co teraz widzimy to błędne ogniki? - zapytał niepewnie.
__________________
"Gdy Ci obcych ludzi trzech mówi że jesteś pijany to idź spać" - Stare żydowskie przysłowie ;) |