| Angus O'Connor Laograine MacConnall deDanaann Doughnabbitt
- Aye. Zajmiemy się tą sprawą... - zamyślił się Angus. Potem jakby wyrwany z głębokiego snu odezwał się. - Nay. To królestwo chyba nie było moim celem. Podróżuję w poszukiwaniu brata. To miejsce jest dobre na poszukiwania jak każde inne... Próbowaliście je opuścić? Bo ja miałem taki zamiar... - wyraźnie zaakcentował ostatnie słowo. - Ale dokądkolwiek bym nie szedł wracałem w to samo miejsce. A wiem to i owo o łażeniu po lesie... Może udamy się do kuchni i tak zaastanowimy się co zrobić? Ja pójdę przygotować coś do jedzenia, a Ty pani Venefico, może odeskortujesz królewnę do jej komnat? - Postąpił może dwa kroki, kiedy nagła myśl uderzyła mu do głowy. - Aye, królewno Białogłowo, jak długo mówisz, że Twój ojciec jest chory? I co jadłaś od tamtego czasu?
Kilka chwil później Angus, dzierżąc swoją broń tupał cicho w kierunku kuchni.
W zamyśleniu nawet nie zdawał sobie sprawy, że pod nosem nuci słowa starego utworu ze swoich stron...
Amazing grace, oh how sweet the sound
That saved a wreck like me
I once was lost, though now I'm found
I was blind, but now I see
When we've been there ten thousand years
Bright shining as the sun
We've no less days to sing God's praise
Then when, when we first begun
Too many ages false and spent
I have already hung
This face and flock He saved us by
His endless grace will leave me whole
Amazing grace, oh how sweet the sound
To save a wreck like me
I once was lost, but now I'm found
I was blind, but now I see |