| Beriand ze zdziweniem patrzył, jak Rasgan uderza kapłana, a przez jego ciało przechodzą dziwne błyskawice. Dziwne. Ktoś jakby na odległość poraził go magią. Dziwne. i niebezpieczne.
Ruszył związać Mi Raaza, ale elfi szlachcic zastapił mu drogę.
-...Trzymajmy przyjaciół blisko, a wrogów jeszcze bliżej. Mając Mi Raaza ze sobą mamy nad nim pewną kontrolę, wpływ na jego działania. Gdy będzie nam siedział na ogonie, będziemy musieli cały czas patrzeć przez ramię. Jestem za zabraniem go. Będę go pilnował.- zakoczył swoją wypowiedź Rasgan.
-Pewną kontrolę. Może i by się uwolnił. A jeśli nie to zmarł z głodu. Chociaż mu sie należy. Możemy wydać go straży, Turam mógłby może coś wymyślić. Ale jeśli koniecznie chcesz zabrać go ze sobą, to musimy wiedzieć o co chodzi z tymi piorunami. Wy byliście z nim wcześniej... zdażyło się coś takiego?
Beriand nie był pewien czy go posłuchają. Ale warto było spróbować. Zerknął jeszcze tylko na Turama, upewniając się czy żyje, i podszedł do Rasgana.
-Ale póki co chyba możemy go związać i rzucić do piwnicy. Dopóki tu jesteśmy.-miał nadzieję że elf się zgodzi... ale w to wątpił. Najwyraźniej Rasgan nie nienawidził swojej rasy. Ale to on ogłuszył Mi Raaza. No cóż... |