| Wtargnięcie otyłego mężczyzny przerwało toczącą się rozmowę dość niekulturalnie. Tym niemniej Diego, któremu udało się sprowokować Augusta do wyzwania go, był już znacznie spokojniejszy. Wszystko toczyło się po jego myśli i nie miał zamiaru dopuścić, by jakiś gruby błazen mu to zepsuł.
Wprawdzie Barosso miał przemożną ochotę pojedynkować się z Augustem tu i teraz, jednak odstąpił od tego zamiaru. Ze względów ściśle osobistych chciał, by pewna osoba dowiedziała się o czekającym de Baries starciu. Co więcej, nie tylko by wiedziała, ale by drżała z niepokoju. By zrujnowąło to jej wieczór i by nie mogła zasnąć rozmyślając, czy aby nie widzi męża ostatni raz żywego.
Nadarzała się znakomita okazja, by zranić Leticię, by choć w małej części zadać jej ból taki jaki jemu zadała.
Z tego względu Diego uniósł dumnie głowę i z kamienną twarzą oświadczył unosząc dłoń :
- Por favor senior. Pozwól, że dokończymy naszą rozmowę. Skoro don August mnie wyzwał na pojedynek pozostawiając mi wybór broni, miejsca i czasu, zatem spotkajmy się jutro o siódmej rano w ogrodach za świątynią Mannana.
Rzucił przelotne spojrzenie Erykowi, jakby nad czymś się zastanawiał.
- Tylko rapier i lewak. – oznajmił nie mając zamiaru dawać przeciwnikowi jakichkolwiek szans.
Skłonił się lekko zebranym.
- Wybaczcie seniores, lecz nikogo tu nie znam i chciałbym prosić któregoś z was, by zechciał zostać moim sekundantem.
Spojrzał pytająco najpierw na de Veille’a, Loisela, potem na Eryka. Miał cichą nadzieję, że nie zgłosi się ten gruby prostak.
Czekając na odpowiedź nie mógł się powstrzymać, by nie powiedzieć Augustowi :
- Zechciej z łaski swojej pozdrowić ode mnie swoją małżonkę. |