Verax

Szczęśliwy skierował swoje kroki do karczmy "Dumny paw", przeciskając się raz po raz przez tłumy przechodniów różnej maści ras Przydałby się Aldo, on ma gabaryty, lecz ku swojemu zaskoczeniu zręcznie i z istną intuicją omijał co pokaźniejsze gabaryty jakiegoś człowieka, bądź co rzadsze, orka.
Przestąpił próg karczmy i z niemałym trudem dopatrzył się swoich kompanów. Powitał wszystkich i złożył zamówienie na kurczaka i kufel piwa, nie lubił nalewek, więc wstrzymał się od delektowania trunku. Z entuzjastycznej rozmowy wyrwała ich grupka osób, która postanowiła ich zaczepić. Celerus siedział tyłem, więc nie zdążył ich odpowiednio szybko spostrzec.
-Kogo my tu mamy?- powiedział nieznajomy, niziołek obrócił się i ujrzał w pełni grupę. W spokoju wysłuchał przemawiającego, patrząc na niego z podniesionymi brwiami i z ironicznym wyrazem twarzy.
-Wiecie co, ogólnie pojęcia nie mamy co z was za patałachy, ale wiem jedno, nie macie chyba zbyt wiele rozumu i taktu, he?- bardziej stwierdził Celerus, aniżeli zapytał- Ale dość tego, bo się wasze rozumki pogubią w tej konwersacji- zwrócił się teraz do kobiety, która się śmiała- Kochana, nie rechoczemy w towarzystwie, wykwit... wykwit ust!- wykrzywił usta w geście uśmiechu demonstrując ów wykwit.
Cała drużyna się oburzyła i już miała przejść do konkretniejszych środków perswazji, gdy do szynku wszedł sir Benthed. Zmieszali się tym faktem i wyszli, rzucając na odchodnym "Do zobaczenia".
Tymczasem dosiadł się do nich Ben, który już został obrzucony salwą pytań. Niziołkowi nie pozostało nic jak przysłuchiwać się i z wolna zająć się dokańczaniem posiłku.