| Revan syknął złowrogo, gdy przeciwnik wepchnął mu żelazo w nogę. To go tylko bardziej rozwścieczyło. Nie spodziewał się tego, że spodziewał się takiego wyszkolenia swojego przeciwnika. Mówiąc prościej, zignorował to. Zignorował też to, że sam wcale nie jest najlepszym szermierzem, a próbuje rzucić wyzwanie takiemu zabijace. Po prostu się przejechał, i za to teraz płaci. A miarą sukcesu, jak powiadają, jest krew. Twoja, lub wroga.
Przeciwnik stał przed nim, na wyciągniecie ręki, Revan zaś lekko pochylony, przyklęknął na jednym kolanie. Wydawałoby się, że zabójca mógłby spokojnie go ściąć, gdy Revan zamachnął się nagle mokrą od wymiocin szmatą w kierunku jego twarzy. Niech poczuje swój własny smród. Mniej więcej w tym samym czasie puszczając szmatę, i zaciskając zęby w bólu, z całej siły pchnął zabójcę, chwytając przy tym worek ze sznurkiem. Miał zamiar go udusić. |