lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Mira · 06-04-2008, 13:04

Mirela patrzyła na kobietę, stojąc wciąż z tej samej pozycji – oparta o framugę drzwi. Tylko jej źrenice nieco się rozszerzyły. Twarz była martwa, ale w oczach... w oczach odbijała się cała gama uczuć od sceptycyzmu, niedowierzania, leku... po strach. Tylko przed kim był ten strach? Przed dziewczyną, która sama siebie nazwała córką potwora? Faktycznie trudno stwierdzic do czego ta osoba była zdolna, skoro w jej rodzinie odbył sie taki proceder. Jej psychika musiała byc mocno zjechana... A może raczej odczuwała strach przed tym, co mogła Kornelia obudzić swoim pojawieniem się w tym domu, akurat w tym mieszkaniu? A może to już się obudziło? Przecież wczoraj... nie! To tylko efekt draga, nic więcej...

Potrzebowała choć paru chwil, by chociaż trochę uporządkowac myśli. Weszła do pokoju i zaczęła przekopywać sterty rzeczy na biurku. Kilka opakowań po batonikach – naoczne świadectwo wszelkich diet, kupa papierów z resztkami jej marnej twórczości... Jedna kartka jakby celowo przylgnęła do dłoni i zmusiła wzrok, by na niej spoczął, a usta, by czytały na głos.

- „Gra w skojarzenia”
Głębia - Pęknięta skorupa
Na zewnątrz – Ludzie jak wiatr
Mimo woli – Msza za zło
Wyznanie śmierci – Ostatnie tchnienie... Ale szit, nie?

Nie czekając na odpowiedź, dalej przerzucała rzeczy na biurku, by wreszcie znaleźć paczkę szlugów. Miała szczęście – w środku była nawet zapalniczka.
Włożyła jednego papierosa w usta i obejrzała się na Kornelię. Ta wyglądała jak mała, zagubiona dziewczynka... Zapewne podobnie musiała wyglądać, gdy gliny przestawiały ją z miejsca na miejsce, a psycholog grzebał w jej głowie. Każdy chciał, by mówiła, nikt jednak nie chciał pomóc tak naprawdę...

„Oto jak działa nasze popaprane społeczeństwo...”

Przyklękła obok Korneli i zapraszająco wyciągnęła w jej stronę paczkę.

- Niezła schiza. – odezwała się wreszcie – Faktycznie musisz mieć popieprzone w głowie, żeby tu jeszcze wracać po czyms takim... ale ja cię rozumiem. Musiałaś to zrobić, żeby się rozliczyć z przeszłością... Inaczej ciągle by cię to gnębiło, do końca życia, nie? Jeśli będę w stanie, pomogę ci. Swoją drogą nieźle piszesz, to wszystko było... Co to?!

Dziwny dźwięk dobiegł z wnętrza mieszkania, dźwięk, który trudno było przyrównać do czegokolwiek. Mireli przywiódł on na myśl beknięcie jakiegoś ogromnego stwora, który zaraz będzie haftować i już teraz dusi się od swoich wymiocin... Niezła imaginacja!

Zerwała się z podłogi i na bosaka przeszła do przedpokoju. Przy którymś kroku jej stopa wydała odgłos pluśnięcia, poczuła, że wdepnęła w coś mokrego.

- O ja pierdolę...

Cała łazienka była zalana brudną wodą z rur, której było już tak wiele, że wylewała się na przedpokój. Oto skutek wczorajszej kąpieli Kornelii... że też o tym nie pomyślały! Teraz pół dnia pewnie zejdzie im na wycieraniu tego syfu.

„A miało być tak pięknie... Chciałam tylko zmniejszyć czynsz za mieszkanie, a tu proszę - akcja jak w filmie. Tylko dlaczego filmie grozy?”

06-04-2008, 13:04	#15
Mira Konto usunięte Reputacja: 1	Mirela patrzyła na kobietę, stojąc wciąż z tej samej pozycji – oparta o framugę drzwi. Tylko jej źrenice nieco się rozszerzyły. Twarz była martwa, ale w oczach... w oczach odbijała się cała gama uczuć od sceptycyzmu, niedowierzania, leku... po strach. Tylko przed kim był ten strach? Przed dziewczyną, która sama siebie nazwała córką potwora? Faktycznie trudno stwierdzic do czego ta osoba była zdolna, skoro w jej rodzinie odbył sie taki proceder. Jej psychika musiała byc mocno zjechana... A może raczej odczuwała strach przed tym, co mogła Kornelia obudzić swoim pojawieniem się w tym domu, akurat w tym mieszkaniu? A może to już się obudziło? Przecież wczoraj... nie! To tylko efekt draga, nic więcej... Potrzebowała choć paru chwil, by chociaż trochę uporządkowac myśli. Weszła do pokoju i zaczęła przekopywać sterty rzeczy na biurku. Kilka opakowań po batonikach – naoczne świadectwo wszelkich diet, kupa papierów z resztkami jej marnej twórczości... Jedna kartka jakby celowo przylgnęła do dłoni i zmusiła wzrok, by na niej spoczął, a usta, by czytały na głos. - „Gra w skojarzenia” Głębia - Pęknięta skorupa Na zewnątrz – Ludzie jak wiatr Mimo woli – Msza za zło Wyznanie śmierci – Ostatnie tchnienie... Ale szit, nie? Nie czekając na odpowiedź, dalej przerzucała rzeczy na biurku, by wreszcie znaleźć paczkę szlugów. Miała szczęście – w środku była nawet zapalniczka. Włożyła jednego papierosa w usta i obejrzała się na Kornelię. Ta wyglądała jak mała, zagubiona dziewczynka... Zapewne podobnie musiała wyglądać, gdy gliny przestawiały ją z miejsca na miejsce, a psycholog grzebał w jej głowie. Każdy chciał, by mówiła, nikt jednak nie chciał pomóc tak naprawdę... „Oto jak działa nasze popaprane społeczeństwo...” Przyklękła obok Korneli i zapraszająco wyciągnęła w jej stronę paczkę. - Niezła schiza. – odezwała się wreszcie – Faktycznie musisz mieć popieprzone w głowie, żeby tu jeszcze wracać po czyms takim... ale ja cię rozumiem. Musiałaś to zrobić, żeby się rozliczyć z przeszłością... Inaczej ciągle by cię to gnębiło, do końca życia, nie? Jeśli będę w stanie, pomogę ci. Swoją drogą nieźle piszesz, to wszystko było... Co to?! Dziwny dźwięk dobiegł z wnętrza mieszkania, dźwięk, który trudno było przyrównać do czegokolwiek. Mireli przywiódł on na myśl beknięcie jakiegoś ogromnego stwora, który zaraz będzie haftować i już teraz dusi się od swoich wymiocin... Niezła imaginacja! Zerwała się z podłogi i na bosaka przeszła do przedpokoju. Przy którymś kroku jej stopa wydała odgłos pluśnięcia, poczuła, że wdepnęła w coś mokrego. - O ja pierdolę... Cała łazienka była zalana brudną wodą z rur, której było już tak wiele, że wylewała się na przedpokój. Oto skutek wczorajszej kąpieli Kornelii... że też o tym nie pomyślały! Teraz pół dnia pewnie zejdzie im na wycieraniu tego syfu. „A miało być tak pięknie... Chciałam tylko zmniejszyć czynsz za mieszkanie, a tu proszę - akcja jak w filmie. Tylko dlaczego filmie grozy?” __________________ Konto zawieszone.