Biedny hrabia, co patrzył w zosine owoce
Ukryte pod stanikiem. Ech, upojne noce
Po głowie mu chodziły, nie jakieś jabole,
Lecz dziewczyny mu trzeba spełnić było wolę.
Kopnął się po butelkę jakąś do karczmarza
Nieświadom, że Zosieńka z nim się przekomarza.
Najpierw wino, tuz piwo, kieliszek z gorzałą,
Co by hrabia nie przyniósł, zawsze było mało,
Bo Zosia, chociaż skromna, uwielbiała czasem,
Droczyć się i chłopaków trzymać pod obcasem.