| -Skąd możesz o tym wiedzieć?! Nie znasz mnie... – Francesca udała wzburzoną i lekko poirytowaną. Miło spoglądało się w jego brązowe ciepłe oczy, ale raptownie odeszła i odwróciła się. Podeszła do drzwi i zaczęła nasłuchiwać. Na szczęście straż nie frasowała się do sprawdzenia dokonań Legary.
- A ja powtarzać się nie będę... wydaje mi się, że i tak powiedziałam za dużo... – podeszła do Lin i zaczęła ją rozwiązywać, kątem oka spoglądała na człowieka.
- Albo pozwolisz mi odejść, albo wymarzę Ci pamięć czarami...- Francesca poczuła jak jej serce zaczyna bić mocniej, przesadziła, czuła to, ale była gotowa na rzucenie czaru usypiającego... ale jakby mężczyzna okazał się szybszy, nie miała tylu sił aby stawić mu czoła.
__________________
Cisza barwą mego życia Szarość pieśnią brzemienną, którą śpiewam w drodze na ścieżkę wojenną istnienia... |