lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Eliasz · 23-04-2008, 15:33

Jak przez mgłę Felix wspominał ostatnie wydarzenia. Mróz, śnieg, wilki… Ziemia która zarwała się pociągając go za sobą. Ciepło pomieszczenia było miłą odmianą. Najchętniej leżałby tu jeszcze z tydzień…gdyby tylko mógł. Chłop postawił jednak sprawę jasno.

- Pięciu zbójców? Gdyby to się wydarzyło, przed tą piekielną wyprawą Felix jako wyszkolony żołnierz powinien dać radę im wszystkim. Z drugiej jednak strony był bardziej medykiem niż wojownikiem, a w chwili obecnej był wycieńczony. Z ledwością stał a co dopiero mówić o wywijaniu mieczem.
- Czy ktoś jeszcze nam pomoże? – Felix mówił z trudem, był bardzo osłabiony. Wiedział, że to ich ostatnia szansa, był wdzięczny i za nią, gdyż wcześniej nie widział żadnej. Spojrzał się na towarzysza broni po czym pokiwał gospodarzowi głową.

- Pewnie że pomożemy, lecz trzeba się nieco przygotować do walki. Poproś żonę o porcję ciepłej zupy, cobyśmy nieco sił nabrali. Wiecie gdzie dokładnie trzymają dzieciaki i sami jak ich pilnują? Mógłbyś w śniegu narysować plan tej izby rady? Gdzie wejścia, wyjścia, okna, komórki i inne takie, obyśmy mieli pewność, że jak wejdziemy to nie zdążą się dziećmi jako zakładnikami posłużyć. Jeśli macie jakichś myśliwych, strzelców to i oni mogli by się przydać, każde wsparcie jest tu na cenę życia Waszych maleństw, i choć my zrobimy wszystko co można, nie wiem czy to wystarczy. Wiedz jednak, że prędzej zginę, niż dam krzywdę zrobić Waszym dzieciom.

To powiedziawszy czekał na jakąkolwiek pomoc. Sama broń to było trochę za mało, po dwóch zbirów na jednego, a piąty w tym czasie mógł iść po dzieciaki. Bandytów trzeba było jak najszybciej odciąć od dzieciaków, wówczas była by sparwa czysta – albo my, albo oni…

23-04-2008, 15:33	#59
Eliasz Reputacja: 1	Jak przez mgłę Felix wspominał ostatnie wydarzenia. Mróz, śnieg, wilki… Ziemia która zarwała się pociągając go za sobą. Ciepło pomieszczenia było miłą odmianą. Najchętniej leżałby tu jeszcze z tydzień…gdyby tylko mógł. Chłop postawił jednak sprawę jasno. - Pięciu zbójców? Gdyby to się wydarzyło, przed tą piekielną wyprawą Felix jako wyszkolony żołnierz powinien dać radę im wszystkim. Z drugiej jednak strony był bardziej medykiem niż wojownikiem, a w chwili obecnej był wycieńczony. Z ledwością stał a co dopiero mówić o wywijaniu mieczem. - Czy ktoś jeszcze nam pomoże? – Felix mówił z trudem, był bardzo osłabiony. Wiedział, że to ich ostatnia szansa, był wdzięczny i za nią, gdyż wcześniej nie widział żadnej. Spojrzał się na towarzysza broni po czym pokiwał gospodarzowi głową. - Pewnie że pomożemy, lecz trzeba się nieco przygotować do walki. Poproś żonę o porcję ciepłej zupy, cobyśmy nieco sił nabrali. Wiecie gdzie dokładnie trzymają dzieciaki i sami jak ich pilnują? Mógłbyś w śniegu narysować plan tej izby rady? Gdzie wejścia, wyjścia, okna, komórki i inne takie, obyśmy mieli pewność, że jak wejdziemy to nie zdążą się dziećmi jako zakładnikami posłużyć. Jeśli macie jakichś myśliwych, strzelców to i oni mogli by się przydać, każde wsparcie jest tu na cenę życia Waszych maleństw, i choć my zrobimy wszystko co można, nie wiem czy to wystarczy. Wiedz jednak, że prędzej zginę, niż dam krzywdę zrobić Waszym dzieciom. To powiedziawszy czekał na jakąkolwiek pomoc. Sama broń to było trochę za mało, po dwóch zbirów na jednego, a piąty w tym czasie mógł iść po dzieciaki. Bandytów trzeba było jak najszybciej odciąć od dzieciaków, wówczas była by sparwa czysta – albo my, albo oni…