Cedryk

Adrena zaskoczyła gwałtowność reakcji Klary. Odsunął się trochę tak, iż dzielący ich stół uniemożliwiła jakiekolwiek uderzenie dłonią

- Mości panno, jak na razie pokazałaś, iż brak ci kultury, czego dowiodłaś podnosząc rękę na starszego, w dodatku grożąc krewniakowi stalą, co pozwala mi przypuszczać, iż nie jesteś osobą, za którą chcesz uchodzić. Podszywanie się pod szlachetnie urodzonego karane jest wszędzie gardłem. Nie wierzę, aby moja kuzynka takiego dzikusa wychowała, w tej chwili oczekuję przeprosin poczym, udasz się do wskazanej izby, aby przemyśleć swoje zachowanie. – po tych słowach mag wykonał gest w kierunku Alrika, aby ten się nie wtrącał.

- Jeśli teraz nadal chcesz wyjść na pojedynek wiedz, iż szlachcicowi wolno używać całej mocy którą posiada do walki, jak również wybrać własnego szampierza. Przemyśl to dobrze, zanim następnym razem będziesz groziła innemu szlachcicowi pojedynkiem i obnażała w jego obecności stal.

Adren rozejrzał się po izbie.
„Niezłe zamieszanie”

- No moja panno, czy w końcu przypomnisz sobie dobre wychowanie… Czy dalej będziesz się nieprzystojnie zachowywała i stroiła fochy.

Tylko Kyfandys mógł dostrzec zbierające się wokół i gęstniejące nici Aqshy. Dzięki pojmowaniu magii wiedział też, iż szlachcic w każdej chwili może wybuchnąć, a wielka siła woli, jaką powstrzymuje się uświadczyła go w przekonaniu, iż jednak Adren nie wierzy w to, iż mogła to być oszustka, tylko jest to z pewnością jego krewna rozpuszczona jak to jedyna córeczka. Przez to bez krztyny ogłady.

 

__________________
Choć kroczę doliną Śmierci, Zła się nie ulęknę.
Ktokolwiek walczy z potworami, powinien uważać, by sam nie stał się potworem.
gg 643974
Cedryk vel Dumaeg czasami z dopiskiem 1975