Cedryk

„Vereno pomóż mi z tą smarkulą. Teraz jeszcze się obraziła i co ja jej rodzicielom powiem”
Rozejrzał się po sali.

Nagle dojrzał wychodzącego na schody i obrażającego go Dymitra.

- Stój kozacze jak śmiesz równać się ze szlachcicem, trzeba cię widocznie nauczyć moresu i pokazać gdzie twoje miejsce. Gospodarzu karz zawołać, jakiego pachołka z porządna lagą niech tam na dziedzińcu wlepi dwadzieścia. To cię może rozumu nauczy.

Adren szybko opróżnił stojący na jego stole kufel z piwem.

- Głupia smarkula naczytała się romansów i eposów rycerskich i teraz zdaje się jej pewnie, iż sir Gweinem jest, albo kimś takim.

Usłyszał wszelkie słowa Ojca Otta były może i mądre, ale sprzeczne z jego odczuciami. W Adrenie prawie krew się gotowała ze złości.
„Nie zabija się krewnych” pomyślał i dzięki temu się jedynie opanował.

 

__________________
Choć kroczę doliną Śmierci, Zła się nie ulęknę.
Ktokolwiek walczy z potworami, powinien uważać, by sam nie stał się potworem.
gg 643974
Cedryk vel Dumaeg czasami z dopiskiem 1975