| Widok goblinów na trakcie nie zaskoczył Elrana, ale i tak półelf zaklął pod nosem, kiedy je spostrzegł. Najbardziej zaniepokoiły go wilki. To, kiedy poczują zapach całej trójki było tylko kwestią chwili.
Zatrzymał towarzyszy nakazując im jednocześnie ciszę. Dwóch goblinów nie stanowiło co prawda problemu dla ich trójki (zwłaszcza dla Belegrisa, który, jak zauważył Elran, miał w walce mieczem sporą wprawę), ale bał się, że w pobliżu może znajdować się większy oddział. Po zaledwie chwili namysłu wyciągnął zza poły płaszcza dwa sztylety do rzucania i, dając towarzyszom znaki, żeby byli zostali w miejscu, podszedł jeszcze trochę w kierunku goblinów.
Rozluźnił rękę i dobrze wymierzył, drugi sztylet miał w pogotowiu. Jeśli zdąży trafić obu przeciwników pozostaną jedynie wilki, a te może nie sprowadzą większej liczby wrogów. Wiedział, że działa lekkomyślnie, ale co innego im pozostawało? Zawsze lepiej pierwszemu zaatakować.-pomyślał.
Odetchnął głęboko i rzucił. Zanim pierwszy pocisk doleciał do celu opisując niewielką parabolę, Elran rzucił po raz drugi, tym razem zupełnie płasko i zamarł z wyciągniętą ręką czekając niepewnie na rozwój wypadków... |