lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Maciass0 · 04-05-2008, 19:34

Tytoń, używka to jedna rodzinka. Palisz – nie czujesz, nie palisz – boli. Papieros nabity tytoniem pozwala zapomnieć. Ukryć się przed bólem. Gdy się zaciągasz czujesz ulgę. Teraz świat wokół ciebie nie jest ważny, to ty odpoczywasz i niech nikt nie waży ci się przeszkadzać. Bo ty jesteś panem białego osmolonego papierosa. Dym wyłania się i leci do twoich płuc, a ty cieszysz się jak małe dziecko. Wiatru nie czujesz, zimna nie czujesz jedyne co wiesz że wojna wkrótce przerwie ten błogi stan. To będzie koniec odpoczynku.
Pavlov wracał do budynku po swój karabin, szykował się do boju, bo podjechał pod niego pewien żołnierz, zwiadowca bądź łącznik. Dziwił się bardzo Pavlov, co też na niego czeka. Kara, nagroda? Wszystko było teraz jak wielki znak zapytania, jedna niewiadoma iks. Żołnierza w radzieckim mundurze bolała głowa, wciąż część osób, współtowarzyszy leżało na ziemi i czekało na pobudkę. Spóźniali się, ale to dobrze, niech chłopaki sobie pośpią. Należało im się po ostatnich ciężkich przygotowaniach do walki w tym mieście. Zobaczymy czy tak naprawdę są gotowi. Dezercja nie jest tolerowana. Pavlov jest zadowolony z pracy NKWD, która rozprawia się z tchórzami i zdrajcami naszej matki ziemi. Juri sam pragnął złapać wszystkich dezerterów i puścić ich w najgorszy ogień, aby zginęli pod ostrzałem nieprzyjaciela. Wtedy dopiero otrzymaliby pochwałę ze strony Pavlova. Snajper kochał swój naród i ojczyznę, zrobiłby dla niej wszystko. Życie jego było oddane w stu procentach dla największego imperium świata walczącego ze złem faszystów. Dla Juriego nie jest ważne jak będzie wyglądał świat po wojnie, lecz jedno jest istotne – Związek Radziecki będzie nim rządził. Juri dla tego celu zwiększy swoją waleczność do 300% normy tak jak przodownicy w fabrykach i urzędach, aby Rosja wydała świetny plon na świat – wolność narodów wszystkich krajów.
Pavlov siedział już w jeepie produkcji radzieckiej i jechał wraz z nowo poznanym żołnierzem jak dowiedział się do komisarza tego obszaru. Szczerze mówiąc Pavlov bał się.
Dotarli do ogromnego namiotu w którym znajdowała się baza. Wokół stało dużo beczek z paliwem i wokół kręcili się ludzie usmarowani smarem oraz żołnierze. Weszli do środka a potem akcja potoczyła się zbyt szybko dla Pavlova aby mógł spamiętać wszystko dokładnie, ale kilka słów można się dowiedzieć.
Pavlov dostał nominację na dowódcę drużyny 12c i pierwsze zadanie – centrum handlowe. Jednak zanim przyniesiono mu mundur Pavlov musiał się spytać komisarza o szczegóły:
- Komisarzu, nie wiem czy centrum handlowe może być zdobyte przez faszystów zanim wrócę do obozu po swoich ludzi. Proszę o kontakt radiowy, gdy wrócę. Proszę wywołać Ja Mosin 3 razy a powinien się mój radio-telegrafista odezwać. Dziękuje
Pavlov zasalutował i wyszedł odwracając się wcześniej na pięcie. Po drodze dostał jeszcze mundur, który na prędce założył i kazał się wieść temu samemu żołnierzowi z powrotem do obozu:
- Żołnierzu, szybko pędem jedźmy, nie ma czasu do stracenia
Jechali do obozu, Pavlov musiał sprawdzić stan drużyny i skontaktować się z innymi dowódcami, którzy razem z naszymi nocowali w jednym budynku. Musieli szybko opanować plan działania. Pavlov też nie wiedział czy jakaś drużyna znajduję się już w centrum handlowym i czy nasz team obstawi wystarczająco budynek. Wszystkiego miał nadzieje się dowiedzieć na miejscu...

04-05-2008, 19:34	#9
Maciass0 Reputacja: 1	Tytoń, używka to jedna rodzinka. Palisz – nie czujesz, nie palisz – boli. Papieros nabity tytoniem pozwala zapomnieć. Ukryć się przed bólem. Gdy się zaciągasz czujesz ulgę. Teraz świat wokół ciebie nie jest ważny, to ty odpoczywasz i niech nikt nie waży ci się przeszkadzać. Bo ty jesteś panem białego osmolonego papierosa. Dym wyłania się i leci do twoich płuc, a ty cieszysz się jak małe dziecko. Wiatru nie czujesz, zimna nie czujesz jedyne co wiesz że wojna wkrótce przerwie ten błogi stan. To będzie koniec odpoczynku. Pavlov wracał do budynku po swój karabin, szykował się do boju, bo podjechał pod niego pewien żołnierz, zwiadowca bądź łącznik. Dziwił się bardzo Pavlov, co też na niego czeka. Kara, nagroda? Wszystko było teraz jak wielki znak zapytania, jedna niewiadoma iks. Żołnierza w radzieckim mundurze bolała głowa, wciąż część osób, współtowarzyszy leżało na ziemi i czekało na pobudkę. Spóźniali się, ale to dobrze, niech chłopaki sobie pośpią. Należało im się po ostatnich ciężkich przygotowaniach do walki w tym mieście. Zobaczymy czy tak naprawdę są gotowi. Dezercja nie jest tolerowana. Pavlov jest zadowolony z pracy NKWD, która rozprawia się z tchórzami i zdrajcami naszej matki ziemi. Juri sam pragnął złapać wszystkich dezerterów i puścić ich w najgorszy ogień, aby zginęli pod ostrzałem nieprzyjaciela. Wtedy dopiero otrzymaliby pochwałę ze strony Pavlova. Snajper kochał swój naród i ojczyznę, zrobiłby dla niej wszystko. Życie jego było oddane w stu procentach dla największego imperium świata walczącego ze złem faszystów. Dla Juriego nie jest ważne jak będzie wyglądał świat po wojnie, lecz jedno jest istotne – Związek Radziecki będzie nim rządził. Juri dla tego celu zwiększy swoją waleczność do 300% normy tak jak przodownicy w fabrykach i urzędach, aby Rosja wydała świetny plon na świat – wolność narodów wszystkich krajów. Pavlov siedział już w jeepie produkcji radzieckiej i jechał wraz z nowo poznanym żołnierzem jak dowiedział się do komisarza tego obszaru. Szczerze mówiąc Pavlov bał się. Dotarli do ogromnego namiotu w którym znajdowała się baza. Wokół stało dużo beczek z paliwem i wokół kręcili się ludzie usmarowani smarem oraz żołnierze. Weszli do środka a potem akcja potoczyła się zbyt szybko dla Pavlova aby mógł spamiętać wszystko dokładnie, ale kilka słów można się dowiedzieć. Pavlov dostał nominację na dowódcę drużyny 12c i pierwsze zadanie – centrum handlowe. Jednak zanim przyniesiono mu mundur Pavlov musiał się spytać komisarza o szczegóły: - Komisarzu, nie wiem czy centrum handlowe może być zdobyte przez faszystów zanim wrócę do obozu po swoich ludzi. Proszę o kontakt radiowy, gdy wrócę. Proszę wywołać Ja Mosin 3 razy a powinien się mój radio-telegrafista odezwać. Dziękuje Pavlov zasalutował i wyszedł odwracając się wcześniej na pięcie. Po drodze dostał jeszcze mundur, który na prędce założył i kazał się wieść temu samemu żołnierzowi z powrotem do obozu: - Żołnierzu, szybko pędem jedźmy, nie ma czasu do stracenia Jechali do obozu, Pavlov musiał sprawdzić stan drużyny i skontaktować się z innymi dowódcami, którzy razem z naszymi nocowali w jednym budynku. Musieli szybko opanować plan działania. Pavlov też nie wiedział czy jakaś drużyna znajduję się już w centrum handlowym i czy nasz team obstawi wystarczająco budynek. Wszystkiego miał nadzieje się dowiedzieć na miejscu...