| Gdy Barbak zaczął mówić, Astaroth gwałtownie obrócił się w jego stronę i słuchał go, mróżąc lekko brwi. W trakcie jego wypowiedzi skinął delikatnie głową na znak, że przyjmuje jego słowa do wiadomości, a gdy skończył odpowiedział
- Chaosie, dziękuję ci za odrobinę rozsądku w tym szaleństwie... Dokładnie o to mi chodzi! Od chwili gdy stworzylem chaos, ba! Wręcz od momentu gdy zostałem demonem byłem przeciwny podziałom rasowym. Doskonale rozumiałem, że jedno bez drugiego istnieć nie ma prawa jednak byłem w tym poglądzie osamotniony. Wszyscy wokół od zawsze nastawali na moje życie, zagłuszeni własnymi ideami nie chcieli przyjąć do wiadomości prawdy najwyższej. Czy gdybym nie chciał połączyć sił fioletu z bielą wciąż byłbym tutaj z wami? Jesteś pierwszą osobą która na głos wyraziła poglądy zgodne z moimi... Wybacz, że cię nie doceniałem i brałem za jednego z tych którzy tępią fiolet tylko za to, że jest dla nich nieznany. Może to zabrzmi dziwnie, ale ja kiedyś byłem człowiekiem, istotą z bieli i chaosu. Najważniejszy dla mnie jest wolny wybór, którą z tych dwóch ścieżek chce się podążać i właśnie takim chce uczynić chaos w tym świecie: wolnym.
Musiał przewartościować swoją opinię o orku. Wcześniej uważał go za osobę wyjątkowo gorliwą religijnie dla której zabicie demona jest powodem do chwały niezależnie od tego, czy demon był bezbronny lub pokojowo nastawiony. Jak dotąd wszyscy przedstawiciele bieli z jakimi się spotykał byli właśnie tacy. Wyjątkami byli Waldorff, który jak na kapłana odznaczał się wyjątkową inteligencją i spokojem oraz Thomas, który w poszukiwaniu potęgi zdradził białe idee i przyłączył się do niego. Teraz doszła trzecia osoba: Barbak, orkowy wojownik który jako jedyny rozumiał konieczność zjednoczenia bieli i fioletu.
Zniszczyli tamten świat, do którego trafili dzięki mocy Ritha. Astaroth zaczął się zastanawiać, czy w porządku było unicestwienie tamtego czasu pomimo śmierci Ritha, jednak odpowiedź nasuwała się sama. Tak, to było konieczne. Dlaczego? Ponieważ w tamtym świecie Azmaer i jego chimera zostali unicestwieni. Ponieważ Thomas był tylko duszą, uwięzioną w obcym ciele. Ponieważ Kejsi zamiast chimerą była drzewem. Był jeszcze jeden, najważniejszy powód: tamten czas był dziełem Ritha, a wszystkie jego dzieła musiały zostać zniszczone. To dlatego najpierw umarł Legion, dzieło Ritha a następnie cały świat przez niego stworzony. To była kara dla jego stwórcy: odejść w zapomnienie, jako najżałośniejsza z istot. Taka kara go satysfakcjonowała
Azmaer został wysłany ze swoim zadaniem, dzięki któremu jezioro fioletu miało zamienić się w jego ocean. Miał nadzieję, że mu się to uda
Gdy powrócił rozegrał się ciąg nietypowych zdarzeń. Przybyła Almanakh, Verion i Almena, która przedstawiła się jako siostra Almanakh. Więc Mistress Fioletu Almena i Wojownik Światła Almena były siostrami? Astaroth uśmiechnął się triumfalnie. To był kolejny dowód na to, że biel i chaos mogą współpracować, że ich równowaga jest konieczna by mógł istnieć świat. Jednocześnie to była ta, która go wybrała? Choć wybór nie był zbyt wielki, bo przecież ile demonów posiada wolną wolę to jednak zawsze pomoc w realizacji planów była rzeczą przydatną. Ukłonił się więc lekko gdy wyciągnęła rękę i powoli podszedł w jej stronę, mówiąc
- A więc ty jesteś mistress, szept w fiolecie? Ta która pierwsza dokonała podziału na biel i fiolet rozdzielając go. Stworzyłaś również Shabranigdo, tego do którego nie raz słyszałem porównania
Astaroth stanął tuż przed Almeną i spojrzał jej w oczy
- Jednak dlaczego przybywasz właśnie teraz? Czy chcesz zobaczyć jak w świecie bieli zakwita chaos? A może by pokazać niedowiarkom, że biel i chaos choć rozdzielone są jednym?
__________________
Make a man a fire, you keep him warm for a day. Set a man on fire, you keep him warm for the rest of his life.
—Terry Pratchett |