Ojcu, gdy córkę zoczył, balsam legł na sercu:
- Musicie stanąć – krzyknął – na ślubnym kobiercu.
Zosiu i Tadeuszu, moje drogie dzieci
Zróbcie mi tuzin wnuków, bo czas rychło leci.
Lecz nagle spojrzał za drzwi i widzi pludraka.
Wstał szybko, chwycił szabli: Co to za pokraka?
Skoczył ostro do przodu i byłby go ciął,
Kiedy nagle ów pludrak krzyknął: Och, pliz noł!
Wtedy zaś stary szlachcic na takie okrzyki
Wrzasnął: wiem skąd pan jesteś, na pewno z Afryki!
Jeden Litwin z angielską flotą bywał w Mali
I mówił: na Pliznoły tamśmy polowali.
Kiedy się w to to właśnie z muszkietu strzelało,
Nie wiedzieć czego stając „Pliznoł” tak wrzeszczało.