| "... może tak się sobie przedstawimy?"
Wilhelm prychnął, gdy tylko usłyszał te słowa. Jakiś Gangrel chce się przedstawiać i zapoznawać z innymi? Liczył, że przynajmniej on z tej całej zgrai będzie siedzieć cicho i nie wychylać się poza szereg. Przez parę chwil w głowie Ventrue tworzyła się myśl by coś powiedzieć, jednak w końcu postanowił, że milczenie będzie czymś lepszym... Nie będzie się zniżać do ich poziomu.
Książę wynajął apartament dla tej grupy. Dla całej grupy... jeden apartament.
"Ich muss es abändern."
To był jedyny komentarz jaki pojawił się w myślach Wilhelma w czasie projekcji Księcia, a następnie jego rozmowy z Primogenami. Mieli zabić jakiegoś azjatę. Tylko w czym ma niby pomóc to, że każdy z nich jest mało znany pośród społeczności Warszawy? Po chwili w sali zapanowała cisza. Książę oczekiwał na ich odpowiedź.
Tylko po co Wilhelm ma im pomagać... Czy nie lepiej byłoby po prostu odejść. Nie, przecież Książę miał swoich sługusów, w porywie gniewu mógł im kazać po prostu zakończyć trwanie Wilhelma. A teraz musiał nawet zostawić swoją broń poza salą. W takim razie w jaki inny sposób mógłby odmówić i przetrwać tę decyzję...
-Rozumiem Herr Kozłowski, że to pytanie jest pytaniem retorycznym? Czy my w ogóle mamy możliwość odmowy?
Wilhelm rozejrzał się po twarzach zebranych i poprawił mankiet swojej koszuli.
-Przecież mógłby pan nas ukarać za odmówienie pomocy... - kolejne słowa były wypowiedziane z drobną nutą ironii. - wampirzej społeczności.
Kainita uśmiechnął się delikatnie patrząc jednocześnie prosto w oczy warszawskiego księcia. Przecież każdy ze zgromadzonych doskonale wiedział, że zarówno Sabat jak i Azjaci przeszkadzali głównie Księciu. To on mógł na tym najwięcej stracić. Ta cała "die Gemeinschaft von Vampiren" to tylko przykrywka dla jego prawdziwych intencji, ale tego Wilhelm powiedzieć już nie mógł.
-Ale to już nie ważne. Coś jeszcze powinniśmy wiedzieć o tym całym Konemure zanim zaczniemy decydować czy chcemy za to zadanie dużą czy bardzo dużą zapłatę? |